“หม่อมฉันใส่สิ่งใดลงไปในอาหารของพระชายาจางเย่วชิงเพคะ หม่อมฉันทำแค่เพียงเตรียมอาหารให้นางอย่างที่ท่านอ๋องสั่งการเอาไว้ก็เท่านั้น”
เจียอียังคงยืนกรานว่านางไม่ได้กระทำสิ่งใดผิด ชินอ๋องเห็นนิสัยอันเลวร้ายของบ่าวไพร่ในจวน ก็ยิ่งรู้สึกผิดในสิ่งที่ตนเองได้กระทำลงไปกับจางเย่วชิง จากที่จะลงโทษเพียงแค่โบยแต่ยามนี้เขาต้องการความจริงเกี่ยวกับยาพิษทุกเรื่อง เพราะจากที่เชื่อมโยงกันหลายเรื่องเห็นทีว่าคงจะมีมือที่มองไม่เห็น เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในตำหนักของเขาเป็นแน่
“พ่อบ้านฉี จับตัวสตรีผู้นี้ไปทำการสอบสวนว่านางได้ยาพิษมาจากที่ใด หรือมีผู้ใดสั่งการอยู่เบื้องหลังให้มาวางยาในอาหารของพระชายาจางเย่วชิง”
ชินอ๋องตะโกนสั่งการพ่อบ้านของตำหนักเสียงดัง เมื่อเห็นร่างอวบอ้วนกำลังเดินมาแต่ไกล สายตาที่โหดเหี้ยมจ้องมองไปยังบ่าวไพร่ที่อยู่ในบริเวณนี้ด้วยความคับแค้นใจ ถึงแม้จะยังไม่เห็นใบหน้าของจางเย่วชิงแต่เขา
