รัมย์สุดาต้องทำใจไม่น้อย กว่าจะใจกล้าสัมผัสร่างกายแกร่งของฌอน ที่เธอทำแบบนี้เพราะเหลือบเห็นว่าใครบางคนกำลังมุ่งตรงมา จึงรีบแสดงบทบาทยวนยั่ว ค่อยๆ ขยับตัวเต้นไปตามจังหวะดนตรีอันแสนโรแมนติก พร้อมกับนับหนึ่ง สอง สาม และสี่... ยังไม่ถึงสิบด้วยซ้ำก็ต้องแสร้งเป็นเบิกตากว้าง ในยามที่เรียวแขนกลมกลึงถูกกระชากห่างจากร่างของฌอนเสียหลายก้าว
“ว้าย!” แกล้งร้องอย่างตกอกตกใจ พร้อมหันมามองเจ้าของฝ่ามือร้อนผ่าวตาโต
“นี่คุณ...”
“เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่!”
รอสส์ตะคอกใส่ สีหน้าของชายหนุ่มน่าสะพรึงกลัวจนชวนขนหัวลุกซู่ น้ำเสียงเอาเรื่องก็ดังมากพอจะทำให้ใครหลายคนหยุดเต้นแล้วสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ดูแต่งเนื้อแต่งตัวเข้าสิ ไม่แก้ผ้าเต้นมันซะเลยหะ!” ถึงปากจะว่า แต่มือก็คว้าเอาเสื้อโค้ดซึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้มาสวมทับไหล่ลาดเนียน จากนั้นก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง คว้าเอาตัวรัมย์สุดาเดินห่างจากญาติผู้น้อง
“เฮ้!”
