ตอนที่ 14

1187 คำ

ช่วงบ่ายวันเดียวกัน ภูวดลรีบร้อนเดินออกมาจากห้องประชุม โดยมีเลขาส่วนตัวเดินตามมาด้านหลัง “เย็นนี้มีนัดกับคุณประวิทย์ตอนหกโมงค่ะบอส” ชายหนุ่มหยุดเดิน หันกลับไปมองเลขาของตัวเอง “ยกเลิกนัดให้ด้วย ผมมีธุระ” “เอ่อ...” “คุณทำยังไงก็ได้ ขอเลื่อนนัดคุณประวิทย์ให้ได้ โอเคนะคะ” “ค่ะ บอส” หลังจากสั่งเลขาฯ เสร็จแล้วภูวดลก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน เขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ก่อนจะถอนใจออกมาอย่างหงุดหงิด วันนี้เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมต้องนึกถึงแต่ดอกแก้วด้วย เขาเกลียดความรู้สึกนี้ที่สุด! เมื่อสมองต่อต้าน ทำให้ภูวดลไม่คิดจะยอมสยบให้กับความรู้สึกลุ่มหลงง่ายๆ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และส่งข้อความหาดอกแก้วทันที ภูวดล : เย็นนี้ฉันจะไปรับ ดอกแก้ว : ขอบคุณค่ะ แต่แก้วกลับรถเมล์ สะดวกกว่าค่ะ แล้วช่วงเย็นรถก็ติดมากด้วย ภูวดล : นี่คือคำสั่ง ดอกแก้ว : ค่ะ หลังจากออกค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม