ตอนที่ 1
602 คำ
“พ่อ...! แม่! ไม่นะ ไม่... ม๊ายยยย...”
ฝันร้ายเป็นดั่งหลุมดำฉุดกระชากให้ภูวดลร่วงหล่นลงไปในไฟนรกแทบทุกค่ำคืน
เขาฝันถึงความตายของพ่อและแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพทุกอย่างมันติดตาฝังแน่นในหัวใจ และไม่มีวันลืมมันได้
แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสิบห้าปีก็ตาม
แต่ความแค้นยังคงอยู่...
ภูวดลที่เพิ่งเอาชีวิตรอดจากฝันร้ายมาได้ ลืมตาขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
ท่ามกลางความมืดมิดของค่ำคืน แต่เพลิงแค้นในหัวใจของเขากลับสว่างไสวยากจะดับมันลงได้
เรือนร่างเปลือยเปล่าที่สมบูรณ์แบบไปทุกสัดส่วนขยับลุกขึ้นนั่ง เส้นผมนุ่มตกลงมาปรกหน้าผาก เขายกมือขึ้นปัดไปทิ้งอย่างใจเย็น ก่อนที่ช่วงขาเรียวยาวจะก้าวลงไปยืนบนพื้นห้องที่เย็นยะเยือก และเดินผ่านประตูระเบียงออกไป
บุหรี่ที่ถือติดมือมาด้วยถูกจุดจนมีแสงไฟ เขาอัดควันสีขาวเข้าปอดหลายครั้ง ดวงตาเย็นชาจ้องมองไปบนท้องฟ้ากว้างสีมืดดำ
พ่อกับแม่ของเขาอยู่บนนั้นสินะ...
พวกท่านกำลังมองเขาอยู่ กำลังมองลูกชายคนนี้ด้วยความห่วงใย
ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเพราะความสูญเสียทำให้น้ำตาของภูวดลเอ่อล้น
พ่อกับแม่ของเขาไม่ควรต้องจบชีวิตลงเพียงเพราะคนทรยศอย่างไอ้ทนงศักดิ์เลย
ครอบครัวของเขาดูแลให้ความช่วยเหลือมันอย่างดี เหมือนคนในครอบครัว แต่มันกลับทรยศไปซุกหัวอยู่กับศัตรู และจนเป็นต้นเหตุทำให้พ่อกับแม่ของเขาต้องตายในกองเพลิงนรกนั่น
แม้ว่าสุดท้ายแล้วไอ้ทนงศักดิ์มันจะสำนึกผิด และมาขอโทษด้วยการฆ่าตัวตายต่อหน้าของเขา ตายตามพ่อกับแม่ไป แต่ชีวิตไร้ค่าของมันเทียบไม่ได้กับชีวิตของพ่อแม่ของเขาเลย
ถ้ามันไม่ทรยศ เขาก็ไม่ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า!
ภูวดลขยี้ก้นบุหรี่ที่ตัวเองดูดไปค่อนมวนลงกับถ้วยทราย ก่อนจะเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอนกว้างที่ตกแต่งด้วยโทนสีดำสลับขาว
ความมืดมิดที่โอบล้อมอยู่รอบกายในตอนนี้ มันคือสีเดียวกับสีของหัวใจของเขานั่นเอง
‘ผม... ฝากดอกแก้วด้วยครับคุณภู... เธอจะชดใช้ความผิดแทนผม...’
คำพูดก่อนขาดใจตายของทนงศักดิ์ยังคงดังก้องอยู่ภายในความทรงจำของเขา และตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ภูวดล เรืองฤทธิไกร ก็มีน้องสาวเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนนั้นก็คือ ดอกแก้ว ศรีวารี ลูกสาวของไอ้ทนงศักดิ์ ผู้ชายขี้ขลาดที่ตัดช่องน้อยแต่พอตัว ฆ่าตัวตายหนีความผิด ทิ้งให้ลูกสาววัยเพียงห้าขวบของตัวเองต้องรับกรรมที่มันทำเอาไว้
ซึ่งแม้ตอนนั้นเขาจะอายุเพียงแค่สิบห้าปีเท่านั้น แต่สมองของเขาก็ชาญฉลาดพอที่จะไม่ปฏิเสธการเข้ามาร่วมชายคาของดอกแก้ว
ใบหน้าขาวสะอาด ดวงตากลมโต ปากจิ้มลิ้มของเด็กหญิงดอกแก้วเคยทำให้เขาเอ็นดูไม่น้อย แต่หลังจากที่พ่อของหล่อนทำเรื่องเลวร้ายกับครอบครัวของเขาแล้ว ความรู้สึกเอ็นดูที่เขาเคยมีกับดอกแก้วก็เปลี่ยนเป็นเคียดแค้นชิงชังแทน
หล่อนคือตัวแทนความแค้นของเขา
และเขาตั้งใจจะทำให้ดอกแก้วทุกข์ทรมานจนไอ้ทนงศักดิ์ที่อยู่ในนรกต้องร้องไห้คร่ำครวญเลยทีเดียว
- ผู้เขียน
