ตอนที่ 1
1087 คำ
ตอนที่ 1
สหรัฐอเมริกา…
“ว้าว! สวยไม่เปลี่ยนเลยลาสเวกัสของฉัน” เสียงหวานใสของหญิงสาว เจ้าของใบหวานชวนมองดังออกมาด้วยท่วงท่าตื่นเต้นราวกับเด็กได้ของเล่นถูกใจ ข้างกันนั่นก็เป็นสาวสวยอีกคนที่รูปร่างน่าตาคล้ายคลึงกันมาก ไม่ว่าจะเป็นทรงผม คิ้ว ริมฝีปาก การแต่งตัวที่คล้ายคลึงกันเสียจนทำให้ผู้คนที่พบเห็นนึกว่าเป็นฝาแฝด แต่ความจริงแล้วทั้งสองสาวเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมานาน เพราะทั้งสองครอบครัวต่างรู้จักกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่
“พูดเหมือนเพิ่งเคยมาเลยนะแอนนี่ พี่จำได้ว่าเคยพาเรามาครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ยังจะตื่นเต้นอยู่อีกเหรอ” มนลียา สุศิตานันท์ ส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมองไปรอบๆ คาสิโนสุดหรู อีกหนึ่งธุรกิจทำเงินให้กับตระกูลแม็คแคลตัน ตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ ของอเมริกา แถมยังมีทายาทที่หล่อเหลาถึงสามคน แต่ไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนต่อที่สาธารณะ
“ก็มันอดตื่นเต้นไม่ได้ พี่ลียาดูสิ แสงสีสวยมาก” แต่ความสวยที่ปรากฏก็ทำให้ใครหลายคนเสียอนาคตมาแล้ว เพราะลาสเวกัส ใครๆ ก็รู้ว่ามันคือเมืองแห่งคนบาป แต่ถึงจะบาปแค่ไหนก็ยังมีคนหลั่งไหลเข้ามา และหนึ่งในนั้นก็คือเธอ แต่เธอไม่ได้มาเพื่อเสี่ยงโชคหวังรวยทางลัด แต่มาเพื่อรับประทานอาหารตามคำชักชวนของเพื่อนสาวที่สนิทและอายุมากว่าเธอสี่ปีต่างหาก ตอนแรกเธอก็ปฏิเสธ เพราะเหนื่อยกับการเดินทางจึงอยากพักผ่อน แต่พออีกฝ่ายบอกจะมาพาแนะนำให้รู้จักกับแฟน ทำให้เธอรีบตกปากรับคำจะมาด้วยทันที เพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเพื่อนสนิท ที่เธอนับถือเป็นพี่สาวมีแฟน แล้วไม่ใช่แค่เธอที่ไม่รู้ แม้แต่ทางครอบครัวของพี่ลียาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกสาวมีแฟนอยู่ที่อเมริกา
“พี่เห็นด้วยว่าสวย แต่ตอนนี้เราเข้าไปข้างในกันเถอะ พี่อยากดื่มไวน์จะแย่แล้ว” มนลียาเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะยื่นมือไปแตะแขนอีกฝ่ายเบาๆ แล้วเดินนำเข้าไปก่อน
“พี่ลียาแน่ใจนะว่าแฟนพี่ไม่ว่าที่พาแอนนี่มาเป็นก้างขวางคอ” มธุรา ศิริโชคธนา สาวสวยเจ้าของใบหน้าหวานชวนมองเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ เพราะเธอนึกกลัวว่าแฟนหนุ่มของอีกฝ่ายอาจจะไม่พอใจที่มีเธอติดสอยห้อยตามมาด้วย
“ไม่หรอก พี่บอกเขาแล้ว”
“งั้นไปกันเลยค่ะ” มธุราตอบกลับอย่างสบายใจขึ้นแล้วก้าวตามไป ใจก็คิดหาเหตุผลไปด้วยว่าทำไมพี่สาวคนสวยถึงไม่ยอมบอกครอบครัวเรื่องมีแฟน
‘สงสัยพี่ลียาคงยังไม่พร้อมหรือยังไม่มั่นใจ ถึงไม่บอกที่บ้าน’ มธุราครุ่นคิด แล้วก็นึกเห็นใจพี่ชาย ที่งานนี้พี่ชายสุดของเธอ อกหักดังเปาะเชียวแหละเมื่อสาวที่แอบรักแอบปลื้มมานานมีคนจับจ้องเป็นเจ้าของหัวใจไปแล้ว
“แอนนี่! แอนนี่! เป็นอะไรหรือเปล่า พี่เรียกแล้วก็ไม่หือไม่อือเลย” มนลียาทำทั้งเรียกทั้งเขย่าแขนกว่าที่มธุราจะรู้สึกตัว
“ขอโทษค่ะพี่ลียา พอดีแอนนี่คิดอะไรเพลินไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร แต่เราไปที่โต๊ะกันเถอะ” ถามจบแล้วมนลียาก็จับแขนอีกฝ่ายเข้าไปยังโต๊ะอาหารด้านในสุดที่แฟนหนุ่มของเธอได้โทรมาจองไว้ล่วงหน้าแล้ว หลังนัดกันว่าจะมารับประทานอาหารค่ำด้วยกัน ซึ่งเธอก็ได้บอกไปแล้วว่าจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักด้วย ครั้นเมื่อนั่งลงกันเรียบร้อยแล้วมนลียาก็เปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเมื่อมีเสียงเตือน ปากอิ่มยกขึ้นเล็กน้อยเมื่ออ่านข้อความสั้นๆ จบ
“แฟนพี่ลียามาแล้วเหรอคะ” ถามแล้วก็มองหา เพื่อจะลองเดาดูว่าเป็นคนไหน
“ยังหรอก แต่แฟนพี่ส่งข้อความมาบอกว่าจะมาช้าหน่อย เห็นว่ามีธุระด่วนมาก ถ้าไงเราสั่งอาหารมารอเลยแล้วกัน” ตอบไปทั้งที่ใจเริ่มเซ็ง เมื่อแฟนหนุ่มดันมามีธุระเอาตอนนี้ทั้งที่นัดกันเสียดิบดีแล้ว
“เอางั้นก็ได้ค่ะ” มธุราเปิดเมนูอาหารราคาแพงหน้าแล้วหน้าเล่า แต่ก็ไม่รู้จะเลือกเมนูอะไรดี จนในที่สุดเธอก็ให้คนพามาเป็นเลือกให้
กระทั่งได้อาหารและเครื่องดื่มมาแล้วสองสาวก็นั่งกินและพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จนมธุรารู้สึกว่านานเกินไปแล้ว แต่แฟนหนุ่มของพี่สาวคนสนิทก็ยังไม่มาเสียที เลยพลอยทำให้เธอกังวลว่าที่อีกฝ่ายไม่มา คงเพราะรู้ว่ามีเธอมาเป็นก้างขวางคอหรือเปล่า
“แอนนี่ ดูทำหน้าเข้า เป็นอะไรหรือเปล่า” มนลียาเอ่ยถามอย่างสงสัย ขณะที่ตัวเธอเองก็หงุดหงิดมากเช่นกันที่แฟนหนุ่มไม่มาซะที ซ้ำยังขาดการติดต่อไปอีก เธอส่งข้อความไปหาก็ไม่ตอบกลับ
“แอนนี่แค่สงสัยว่าทำไมป่านนี้แล้วแฟนพี่ลียาถึงยังไม่มา หรือเขาไม่พอใจที่มีแอนนี่มาด้วย”
“ไม่ใช่หรอก แอนนี่อย่าคิดมากเลย แต่เดี๋ยวพี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ แล้วถ้าแฟนพี่มาระหว่างที่พี่ไปห้องน้ำ แอนนี่ก็ชวนคุยได้เลยนะ” มนลียายกผ้าขึ้นแตะมุมปากเล็กน้อยแล้วหันไปคว้ากระเป๋า
“แอนนี่ไม่กล้าชวนคุยหรอกค่ะ พี่ลียารีบไปรีบมาดีกว่า”
“ไม่ต้องเกร็งไม่กลัวอะไรหรอกแอนนี่ ชวนๆ คุยไปเถอะ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ รู้สึกปวดท้องยังไงก็ไม่รู้” มนลียากล่าวจบก็เดินไปทันที ปล่อยให้มธุรานั่งทำหน้าเหมือนคนถูกบังคับให้กลืนยาขม ก่อนที่เธอจะนั่งรับประทานอาหารไปเรื่อยๆ แต่สายตาก็คอยมองดูว่าคนไหนกันนะ ที่เป็นแฟนของพี่สาวคนสนิท ทว่าตักอาหารเข้าปากไปได้ไม่กี่คำก็มีคนมาเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงทันที
- ผู้เขียน
