ชานนท์หยิบกระเป๋าและเอกสารจากมือหญิงสาวแล้ววางไว้ที่โต๊ะเล็กอย่างไม่แยแส ตอนนี้เขาสนอย่างเดียวคือผู้หญิงตัวนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาเท่านั้น แขนแข็งแรงทั้งสองช้อนร่างเบางขึ้นแทบจะไม่ต้องออกแรง อุ้มเดินตรงเข้าไปในห้องนอนโดยเร็ว
“ผมหิวจะแย่แล้ว” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเสียงทุ้มหวานแววตาแพรวพราวมองมาที่ใบหน้าสวยคล้ายกับพร้อมจะเขมือบเธอได้ตลอดเวลา
“ก็กินข้าวไปตั้งเยอะแล้วนี่คะ ยังไม่อิ่มอีกเหรอ” ปารียาหลุบตามองแผงอกที่ตอนนี้เขาปลดกระดุมลงมาประมาณสามเม็ด ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงเข้าไปอีก ชานนท์มองท่าทางเอียงอายของปารียาอย่างเอ็นดู ยิ่งเห็นเธอหน้าแดงเขาก็ยิ่งอยากจะแกล้ง
“อาบน้ำด้วยกัน” ชานนท์เอ่ยเสียงเรียบแต่แววตานั้นโคตรทะเล้น
“ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนนะคะ” ข้ออ้างนี้อาจจะทำให้เธอรอดจากการที่ต้องนอนกับเขาคืนนี้ก็เป็นได้
“คืนนี้คุณก็ไม่จำเป็นต้องใส่อะไรอยู่แล้ว” ใบหน้าที่ร้อนผ่าวอยู่แล้วตอนนี้มันกลับรู้ส
