ปารียาได้แต่ข่มความประหม่าเอาไว้ คราวที่ไปหาเขาครั้งนั้นก็ส่งเสียงครางจนแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี ปารียายื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ใบหน้าชานนท์แล้วค่อยๆ หลับตาลง ชานนท์รู้สึกมันเขี้ยวกับการกระทำของหญิงสาวจึงขโมยจูบริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเข้าอย่างจัง
ปารียาลืมตาเบิกกว้างแล้วถอนตัวกลับมานั่งที่เดิม
“คุณขี้โกง ทำอะไรของคุณคะ” ปารียาแว้ดใส่ชานนท์ ใบหน้าร้อนผ่าว ความรู้สึกเสียวซ่านลงไปถึงท้องน้อย เด็กหนุ่มคนนี้ช่างร้ายกาจนัก
“ก็บอกให้หอมแก้มก็ลีลาอยู่นั่นแหละ แค่นี้ยังทำตามใจผมไม่ได้เลย ยังมีหน้าทำสัญญาตั้งหนึ่งปี” ชานนท์เอ่ยขึ้นอย่างขบขันและยิ้มละมุนให้ปารียา ปารียานั่งหน้างอ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนกำหนดเวลาหนึ่งปี แต่เธอพึ่งเคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้จากเขาเป็นครั้งแรกตั้งแต่เจอเขามองดูน่ารักอยู่ไม่น้อย
“ฉันเอามันมาคืน” ปารียายื่นผ้าเช็ดหน้าส่งให้ชายหนุ่ม ชานนท์ชำเลืองมองแล้วขับรถต่อโดยไม่ใส่ใจกับสิ่ง
