Chapter 2

1054 คำ
Copter Talk "ของขวัญ!" ผมได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนอยู่หน้าห้องหันหลังกลับไปก่อนจะเจอของขวัญที่จู่ๆล้มลงหมดสติไป แม่ผมมองเข้ามาในห้องเห็นผมที่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเพียงพืนเดียว ชิบหายแล้วไง   "คอปเตอร์ แกทำอะไรหนูของขวัญ" ผมเอามือปิดหูทันที หนวกหูชิบหายเสียงแม่ผมนี่ที่สุดแล้ว แม่ผมรีบวิ่งไปประคองยัยของขวัญแล้วตะโกนเรียกเด็กรับใช้แถวๆนั้นให้มาอุ้มของขวัญลงไป ก่อนจะหันกลับมาชี้หน้าผม "แต่งตัวแล้วลงมาคุยกับแม่ข้างล่าง" พูดจบก็เดินตามร่างที่ไม่ได้สติของยัยของขวัญไปตรงโซฟาข้างล่าง ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆก่อนที่จะเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปข้างล่าง ลืมแนะนำตัวไปสินะ ผมชื่อคอปเตอร์ รู้แค่นี้ก็พอแล้วขี้เกียจพูดมาก ส่วนผมกับยัยนั้นก็อย่างที่รู้ๆกัน ผมจับยัยนั้นทำเมียตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่มันติดใจไงแล้วอีกอย่างผมก็เป็นคนแรกของยัยนั้นแล้วผมก็จะไม่ยอมให้ยัยนั้นไปมีอะไรกับใครต่อจากผมแน่นอน  ผมเดินลงไปข้างล่าง ก่อนจะเจอแม่ของผมนั่งจ้องหน้าผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ น้าสร้อยแล้วก็ยัยของขวัญที่ตอนนี้กำลังนั่งร้องไห้น้ำตานองหน้า ชิ สำออย "แกมานี่เดี๋ยวนี้คอปเตอร์ แกทำอะไรหนูขวัญ บอกฉันมา" ผมเดินไปนั่งลงตรงโซฟา ยักไหล่แบบไม่แคร์อะไร "ก็อย่างที่เห็น" แม่ผมเดินเข้ามาทุบผมรัวๆ "โอ๊ยๆๆ อะไรเนี้ยแม่" ผมเอามือปัดป้องจากการทุบของแม่ผม "แกมันเลวจริงๆไอ้คอปเตอร์ ไอ้ลูกบ้า แกทำน้องได้ยังไง ห๊ะ" ผมลุกหนีไปหลบอีกทาง มือหนักสุดๆทนไม่ไหวหรอก "ก็ทำไปแล้วแม่จะให้ผมทำยังไง จะให้แต่งงานเลยมั้ยถึงจะพอใจ" ผมประชดออกไปมองหน้ายัยของขวัญที่ร้องไห้มองมาทางผมอย่างโกรธเคือง มาโกรธผมทำไมวะ ผมทำเธอก็มีความสุขนี่ หึหึ " แต่งแน่แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันแค่อยากรู้ว่าแกทำแบบนี้กับน้องกี่ครั้งแล้ว" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆก่อนจะเอ่ยออกมา " 3ปีละ เห้ยๆๆ" แม่ผมเดินเข้ามาจะตบผม ผมกระโดดหลบทันที "ไอ้ลูกเลว นี่แกทำน้องตั้งแต่น้องมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆแล้วเหรอ ไอ้ลูกเลว ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกขืนใจผู้หญิงนะ" แม่ผมพูดแค่นั้นแหละยัยของขวัญร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก น้าสร้อยมองหน้าผมด้วยแววตาผิดหวัง จนผมรู้สึกผิดขึ้นมานิดหน่อย "ฮฮึก! แม่ขวัญจะไปอยู่ที่อื่น ฮือออ" เสียงร้องห่มร้องไห้ของยัยของขวัญไม่ได้ทำให้ผมโมโหเท่ากับจะหนีผมไปอยู่ที่อื่นหรอก หึ ฝันอยู่รึไงยัยบ้า "ของขวัญลูก ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น สร้อยลูกฉันมันจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ ฉันจะให้หนูของขวัญแต่งงานกับคอปเตอร์ แกต้องรับผิดชอบน้อง" ผมทำหน้าเหวอตกใจสุดๆ เห้ยๆ เมื่อกี้ประชดนะเว้ย "ทำไมต้องแต่งด้วยเล่า ก็..." ผมกำลังจะปฏิเสธแม่ผมแต่เสียงแม่ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน " หยุดเลยนะถ้าแกไม่แต่งสมบัติทุกอย่างก็ไม่ต้องเอา  รวมถึงมหาลัยที่แกเรียนอยู่ด้วย" อึก ผมกลืนน้ำลายลงคอ นี่ขู่กันนี่หว่า จริงๆที่บ้านผมเป็นเจ้าของมหาลัยUC ผมเป็นทายาทคนเดียวในการสืบทอดทุกอย่าง ผมถึงเลือกเรียนบริหารเพราะต้องมาสืบทอดงานต่อจากแม่ของผม " แม่อ่ะ" ผมเงยหน้าพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด หัวเสียสุดๆ นี่กูต้องเอาเด็กในบ้านมาเป็นเมียแต่งเหรอเนี้ย "จะแต่งไม่แต่งแกเลือกเอาเลยคอปเตอร์" ผมหันไปมองหน้ายัยของขวัญยัยต้นเหตุของเรื่อง ยัยบ้าเอ้ยจะเดินออกไปให้แม่ผมเห็นทำไมวะเนี้ย "หนูไม่อยากแต่งค่ะคุณท่าน แล้วหนูจะออกไปอยู่ที่อื่นค่ะ แม่จ๋าให้หนูไปอยู่ที่อื่นนะ ส่วนเรื่องนี้ช่างมันเถอะค่ะ" ยัยของขวัญร่ายยาวมารัวๆผมจ้องหน้ายัยนั้นนิ่ง หึ น่าหมั่นไส้สุดๆ "ทำไมแต่งกับฉันมันทำไม ใครๆก็อยากเป็นเมียฉันทำไมไม่อยากเป็นคุณนายเหรอ" ของขวัญมองหน้าผมด้วยสายตาตัดพ้อ แล้วหันไปคุยกับแม่ผม Kwan Talk " คคุณท่านคะอย่าบังคับเขาเลยค่ะ เราสองคนไม่ได้รักกันอยู่กันไปก็ไม่มีความสุข" ฉันปาดน้ำตามองหน้าเขานิ่ง จู่ๆเขาก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยออกมา "โอเคแม่ผมจะแต่ง" ฉันหันขวับไปมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ไอ้คนบ้านี่จะแกล้งฉันใช่ไหมจะทรมานฉันไปถึงไหนกัน " ของขวัญหนูว่าไงลูกพี่เขายอมแต่งแล้วนะหนูจะว่าไง" Copter Talk ผมนี่แปลกใจที่แม่ผมเอ็นดูยัยของขวัญนี่ยิ่งกว่าลูกอย่างผมอีก ให้ทุนเรียนจนจบให้มาอยู่ที่นี่ ก็แค่ลูกคนใช้ป่ะ "คือหนู หนู" "ขอคุยด้วยหน่อย มานี่" ผมเดินไปลากยัยของขวัญออกมาจากห้องรับแขกแล้วผลักเข้าไปในห้องครัว " แต่งๆไปน่า ค่อยหย่า ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอหรอกนะก็แค่ไม่อยากเสียสมบัติเฉยๆ แล้วที่ฉันยอมแต่งกับเธอก็ดีมากแล้วนะเธอจะเรื่องมากทำไม" เสียงสะอื้นดังมาเป็นระยะๆ เห้อเบื่อน้ำตาผู้หญิงจริงๆ "แต่เราต้องมาทำข้อตกลงกันก่อน" "อะไรคะ" หล่อนเงยหน้ามองผมมือก็ปาดน้ำตา " แต่งงานครั้งนี้ต้องเป็นความลับห้ามให้ใครรู้ทั้งนั้น เวลาอยู่นอกบ้านหรือมหาลัย เธอกับฉันต้องไม่รู้จักกันเข้าใจไหม" ของขวัญพยักหน้าเบาๆ "ค่ะ" ผมยิ้มอย่างพอใจ "ว่าง่ายอย่างนี้ก็ดี อย่ามาอวดเก่งกับฉันไม่อย่างนั้นเธอโดนดีแน่"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม