“พี่มีประชุมออนไลน์นะ”
“ในเวลานี้หรือคะ”
“อื้อ ทีมทำงานกะกลางคืนน่ะ” เขาหยิบมือถือและไอแพดเดินเข้าไปในอีกห้อง ซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงาน
นั่นหมายถึงว่าเธอห้ามรบกวนเขา
ตีรณาถึงหายใจโล่ง ถ้าเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ วันนี้เธอคงจะเขียนนิยายไม่ออกเลย
ความสุขอิ่ม ๆ ที่เต็มตื้นอยู่ในหัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อาจจะเป็นเพราะเขา จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา ตีรณาก็ไม่เข้าใจเธอร้องไห้เพราะอะไร แต่ตอนนี้ขอแค่ได้ร้องไห้ออกมาเท่านั้น
เธอไม่คาดคิดว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ อย่างหนึ่งที่จะทำให้ตีรณาอยู่อย่างมั่นคงได้ เธอต้องทำใจยอมรับและทำตัวเองให้มีความสุข
ตีรณาถามตัวเองวนเวียนอยู่หลายครั้ง จะยอมให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม คำตอบที่ได้ คือใช่... หัวใจที่ยังไม่เคยล้างเอาเตชิตออกไปเลย... ไม่ว่าตอนไหน เพียงแค่เธอกดมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ เพราะรู้ว่าตัวเองอยู่ ณ จุดใด
ทว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ตีรณามองไปรอบ ๆ ห้
