“โธ่...ทำไมไม่มีใครมาบอกพริ้นซ์เร็วกว่านี้คะ ท่านชีคต้องเสียงานเสียการเพราะพริ้นซ์แท้ๆ”
ปิณฑิราร้องออกมาเบาๆ อย่างสำนึกผิดพลางสอดสายตามองหาเจ้าแห่งหัวใจซึ่งบัดนี้ไม่ได้อยู่ตรงบริเวณที่เธอมาหยุดยืนอยู่
“ท่านชีคล่ะ” ลาร์ไคบ์ถามองครักษ์นายอื่น
“เอ่อ...อยู่ในห้องน้ำครับท่านลาร์ไคบ์”
องครักษ์เอ่ยอ้อมแอ้มตอบไม่เต็มเสียงเพราะทุกคนรู้ดีว่าการที่จะชะลอทำให้พิษเข้าแทรกซึมกายได้น้อยและช้าที่สุดคือการอาเจียนยาพิษออกมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ลาร์ไคบ์พยักหน้าอย่างรับรู้สิ่งที่องครักษ์นายอื่นต้องการสื่อออกมา เขาโค้งคำนับให้พระชายาก่อนจะเอ่ยถามออกมาเบาๆ
“พระชายาไปพักเหนื่อยรอท่านชีคที่รถก่อนมั้ยพะยะค่ะ”
“ชักจะเหนื่อยทันตาเห็นตอนที่ลาร์ไคบ์พูดมานี่แหละ ไปรอท่านชีคที่รถก็ดีเหมือนกันค่ะ”
ปิณฑิรายิ้มหวานรับข้อเสนอขององครักษหนุ่มพร้อมกับเดินตามองครักษ์ไปที่รถ เพราะเดินตลาดมานานหลายชั่วโมงทำให
