ปิณฑิราเบือนหน้าหนีลูกชายพลางยกมือกรีดน้ำตาออกจากหางตา ทุกครั้งทุกคราที่ลูกชายเอ่ยถามถึงพ่อเธอมักจะทำเป็นไม่ได้ยินแล้วชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ แต่คราวนี้คงจะเลี่ยงเหมือนแต่ก่อนไม่ได้ ฟารีสต์จ้องมองเธอเขม็งราวกับจะเค้นคำตอบจากเธอให้ได้ เธอไม่รู้จะตอบลูกอย่างไรดีเพราะคนที่เป็นพ่อเขาไม่รู้เลยว่ามีลูกชายที่หน้าตาน่ารักน่าชังได้ถือกำเนิดเกิดมาหลังจากเหตุการณ์ในคืนวันนั้น
“ฟารีสต์ลูกแม่...หนู...เอ่อ...รู้จักทะเลทรายมั้ยคะ” หญิงสาวเอ่ยถามนำทางด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“ทะเลทราย?...เหมือนทรายที่เราไปเล่นที่ชายหาดมั้ยครับคุณแม่”
ฟารีสต์เอ่ยถามด้วยความสับสนไม่รู้จักคำว่าทะเลทราย เด็กน้อยจะรู้จักก็แค่หาดทรายสีขาวสะอาดที่เคยไปเล่นน้ำทะเลกับคุณแม่คุณยายเท่านั้น
ปิณฑิราหัวเราะออกมาเบาๆ คลายความเศร้าลงไปได้บ้างเมื่อได้ยินคำถามช่างซักของลูกน้อย
“ทะเลทรายกับหาดทรายไม่เหมือนกันหรอกลูก หาดท
