11

1015 คำ

“พี่ยุวพรต้องดีใจมาก ๆ แน่เลย” ปลายสายเองก็ตอบกลับมาด้วยเสียงดีใจ “วีโอ แกก็ไม่ต้องเครียดนะ ฉันจะกล่อมหมอนี่ให้สุดความสามารถเลย” ฉันพูดต่ออย่างไม่ย่อท้อ “ขอบใจนะเพื่อนรัก แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ไม่เป็นไร ยังมีโรงพยาบาลอีกตั้งมากมาย” ยายวีโอตอบแบบไม่กดดันอะไรฉัน “แต่เราควรจะต้องอยู่ด้วยกันสิ เรียนด้วยกัน จบด้วยกัน ทำงานด้วยกัน แกจำไม่ได้แล้วหรอ” เพราะจริง ๆ เพื่อนสอบไม่ติดแพทย์ในรอบแรก แต่ฉันก็ช่วยติวจนนางสามารถผ่านเข้าได้ในครั้งที่สอง วีโอเลตเป็นเพื่อนรักของฉัน เราแทบไม่เคยห่างกันเลยด้วยซ้ำ มีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอดนั่นแหละ และทุก ๆ ความฝันของฉัน จะมีเพื่อนคนนี้ร่วมด้วยเสมอ เรายังเคยแพลนว่า ถ้าโตขึ้นแล้วไม่มีลูก ไม่มีสามี คงจะสร้างบ้านอยู่ด้วยกันไปจนแก่เลยมั้ง “เราไม่ใช่เลสเบี้ยนใช่ปะ” ยายวีโอเลตพูดติดตลกมาแบบนั้น “อีบ้า” ฉันสวนกลับไปทันที “ยังไงก็ดูแลตัวเองนะ เพราะคนที่แกอยู่ด้วยต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม