“ชอบเขามากเลยเหรอ รุ่นพี่หมอของเธอน่ะ” ครูซถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ให้ฉันเดานะ คนแรกที่เธออยากจะช่วยก็คงเป็นพี่หมอนั่นสินะ” อีกฝ่ายลุกขึ้นจากตักและเอ่ยถามแบบแปลก ๆ
“ช่วย?” ฉันขมวดคิ้วถามไปอย่างไม่มั่นใจ
“ก็ไอ้หมอของเธอที่กำลังจะตกงานนั่นไง” เขาตอบก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งสะพายกระเป๋าของฉัน แล้วยื่นมือส่งมาให้จับ
“ฮะ พี่หมอตี๋เนี่ยนะ ไม่ใช่สักหน่อย” ฉันรีบส่ายหน้าทันที เพราะมันคนละคนเว้ยยย
ทั้งยังไม่สนใจมือของครูซที่ยื่นมา แล้วลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง เนื่องจากอีกฝ่ายดูท่าทางเมา ๆ ไม่รู้จะช่วยพยุงหรือล้มทับกันแน่
“ออ... เธอชอบหัวหน้าหมอที่ดูเก๊ก ๆ นั่นน่ะเหรอ” พูดจบก็แบะปากนิด ๆ
“เขาชื่อพี่กันต์ต่างหาก และก็นิสัยดีเอามาก ๆ ด้วย” ฉันเถียงทันควัน
“ฉันไม่รู้จักชื่อพวกนั้นหรอก ขนาดชื่อเธอ… ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ... ยายจืดเอ๊ย” เจ้าตัวยักไหล่ตอบสั้น ๆ ก่อนจะเดินนำหน้าออกไปอย่างไม่ใส่ใจ
“นายอาจ
