ความเหน็ดเหนื่อยที่โดนเคี่ยวกรำบทรักผสานกับความง่วงงุนสะสมจากเมื่อวานที่นอนไม่ค่อยหลับ ทำให้เธอเผลอเคลิ้มหลับไปไม่รู้ตัว
เขาที่กอดเธอไว้แล้วเอนหลังหลับตาพริ้มเพราะเหนื่อยไม่แพ้ เมื่อสังเกตว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรและมีลมหายใจสม่ำเสมอลึกยาวก็ลืมตาชะโงกหน้าไปมอง
“ อ้าว หลับซะแล้ว หลับคาดุ้นซะด้วย เด็กน้อยเอ๊ย ” เขาว่าขำ ๆ ก่อนจะค่อยขยับถอดถอนตัวตนออกจากร่องรัก ช้อนอุ้มเธอไว้ในวงแขนแล้วเดินไปวางบนเตียงใหญ่สีขาวอย่างเบามือแล้วห่มผ้าให้ อุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่าจะเอาทั้งคืนให้หนำใจแต่ดันมาหลับหนีกันได้
เขาผละออกมายืนจ้องเธออยู่เนิ่นนานก่อนจะเดินจากไป…
***
“ คุณแก้วคะ คุณแก้ว ! ”
เสียงเรียกอยู่ข้างเตียงทำให้คนถูกเรียกงัวเงียแล้วค่อยปรือตาขึ้นมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบผุดลุกขึ้นนั่ง แต่เมื่อรู้สึกถึงความเย็นวาบเพราะไม่ได้สวมอะไรเลยสักชิ้นเมื่อผ้าห่มร่นลงไปจากตัว ก็รีบซุกตัวลงใต้ผ้าห่มอีกครั
