“แล้วแกจะไปสนใจเขาทำไมกันพินอิน”
ร่างบางยิ้มฝืนก่อนจะทรุดตัวลงบนโซฟาขนาดใหญ่ดึงสายตาออกมาจากจุดนั้นพยายามจะไม่สนใจว่าพวกเขามีสีหน้ายังไงหรือจะทำอะไรมันเรื่องของพวกเขา
ช่วงเวลาที่ได้รู้จักพี่เขาผ่านมาไม่นานแต่ทำไมฉันรู้ว่ามันนานจังเลย ยิ่งพยายามถอยออกมาไม่ยุ่งเกี่ยวกันแต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมดเมื่อพี่เขาเหมือนพยายามเข้าหาเธอ
แต่เธอก็ยังสงสัยว่าคนอย่างเขาจะมายุ่งกับเธอทำไม เราสองคนนั้นแตกต่างกันมากในมหาลัยเขาคือหนุ่มฮอตส่วนเธอก็แค่ยัยเฉิ่มของคณะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาจะต้องเอาตัวมายุ่งกับเธอ
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูทำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิดและหันไปมองทางประตูทันทีเพราะคิดว่าเป็นคนที่พาเธอมา แต่เปล่าเลยกลับเป็นผู้หญิงคนนั้นที่เธอเคยเจอว่าอยู่กับเขาที่ร้านอาหาร
มองใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งสวย
“อ้าว มีคนอยู่ด้วยหรอ” ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นฉัน
“เอ่อ สวัสดีค่ะ”
ฉันได้แต่ยิ้มทักทายเธ
