บทที่ 1 ตัวตนของแต่ละคน
1377 คำ
หอพักหญิง
แกร็ก!
ฉันมาถึงหอพักเป็นเวลาห้าโมงเย็นพอดีวางกระเป๋าผ้าลงบนเตียงเสร็จแล้วก็เดินไปที่ระเบียงและสิ่งที่ต้องทำทุกวันคือ รดน้ำต้นไม้ ฉันชอบธรรมชาติ ชอบศิลปะ ชอบอยู่กับตัวเองเลยคุยกับคนอื่นไม่เก่งเท่าไหร่
ห้องพักขึ้นชื่อว่าหอหญิงก็จริงแต่ฉันแอบเห็นหลายห้องพาผู้ชายเข้ามาด้วยถึงหลายคนไม่พอใจแต่ก็ไม่มีใครกล้ารายงานเจ้าของหออยู่ดี
ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานอนดูซีรีส์ที่กำลังติดงอมแงมในตอนนี้เลย จันทราอัสดง ที่มาแรงมากในตอนนี้หลักๆ เลยคือฉันชอบดูซีรีส์และฝึกภาษาไปด้วยส่วนรองลงมาคือติดผู้ชายในซีรีส์คิดดูสิว่าถ้าในชีวิตจริงมีผู้ชายที่หล่อและคลั่งรักเรามากขนาดนี้มันจะดีขนาดไหน
แค่คิดก็ฟินแล้วแต่เมื่อหันไปสบตาตัวเองผ่านกระจกตู้เสื้อก็ได้แต่คิดว่าสภาพแบบนี้จะหาผู้แบบในซีรีส์ได้ที่ไหนกัน
เฮ้อ เศร้าใจ…
โอ๊ย ยัยพินอินแกยังไม่เข็ดอีกหรอก็เพราะอินกับพระเอกในซีรีส์นี่แหละถึงตอบตกลงคบภูผาไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ภายนอกดูเพอร์เฟคน่ะ
เพราะมันแต่คิดเรื่องแฟนเก่าจนไม่มีอารมณ์จะดูเลยกดปิดซีรีส์ก่อนจะเดินเอาโน้ตบุ๊กไปเก็บบนโต๊ะทำให้หางตาเหลือบไปเห็นเกียร์ที่พึ่งเก็บได้วันนี้พลางนึกไปถึงเจ้าของเกียร์ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
ตอนฉันเลิกกับแฟนช่วงแรกก็ร้องไห้เหมียนหมาเลยแหละในใจตอนนั้นทุกข์มากแต่ไม่กล้าเล่าให้แม่ฟังอยากได้ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างคอยรับฟังฉันแต่กลับไม่มีใครเลยมันเศร้ามากเลยนะฉันยังคิดว่าตัวเองเก่งจังที่ผ่านมาได้
และฉันก็หวังว่าเขาคนนั้นจะผ่านมันไปให้ได้เช่นกันถึงจะไม่รู้จักกันแต่ฉันก็หวังว่าเขาจะดีขึ้นในเร็ววัน
อีกด้าน
ร่างแกร่งกำยำในชุดนักศึกษาวิศวกรรมเดินเข้ามาภายในห้องนอนก่อนจะโยนกุญแจรถยนต์ซูปเปอร์คาร์คันโปรดไปอีกทางมือหนาแกะถอดเสื้อช็อปสีแดงออกก่อนจะตามด้วยเสื้อยืดสีดำข้างในทิ้งลงตะกร้าไป
ผิวขาวจัดจนติดซีดแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อซิกแพคเป็นลอนสวยอกข้างซ้ายมีลายสักรูปมังกรขนาดใหญ่ที่ดูสวยเหมือนมีชีวิตเพราะเขาชอบเข้ายิมและเรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ถ้ามีเวลาว่างก็ต้องแวะเข้าไปซ้อมอยู่เสมอ
เพราะที่บ้านมีธุรกิจสีเทาไว้เบื้องหลังดังนั้นลูกชายหลานชายบ้านนี้ต้องเรียนเพื่อเอาตัวรอดอยู่แล้วยกเว้นน้องสาวสองคนของเขาที่อาจจะเรียนพอเป็นพิธีเพราะพวกเธอไม่ได้รู้ว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไรรู้แค่พวกธุรกิจอสังหาฯเพียงเท่านั้น
คฤหาสน์หลังใหญ่ประกอบไปด้วยครอบครัวชวัลกรหลายชีวิตนำโดยท่านเตโชผู้คุมบังเ**ยนใหญ่ของตระกูลและลูกชายอีกสามคนต้าร์เป็นลูกชายคนสุดท้องของท่านเตชินท์ เจ้าของห้างดังทั่วประเทศและภาดาผู้เป็นภรรยาเขามีพี่ชายหนึ่งคนชื่อเฮียตินน์
ส่วนโซ่กับนักรบที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาอีกทีโซ่เป็นลูกอาเตมินทร์มีพี่ชายคือเฮียซันและน้องสาวคือซินเซีย
นักรบเป็นลูกอาเตวินทร์กับอาซาร่าบ้านนี้เขาจะดูแลธุรกิจที่ฮ่องกงมีแค่นักรบที่อยู่ที่ไทยส่วนไซซีที่เป็นน้องสาวก็พึ่งย้ายมาอยู่ไทยตอนเข้ามหาลัยดังนั้นพวกเราเลยมีน้องสาวที่ต้องดูแลสองคน
ต้าร์นอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยหน่ายเพราะมีเรื่องให้โมโหโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงติน่าคู่ควงคนล่าสุดที่อยู่นานสุดข้อตกลงเราชัดเจนแต่ผมไม่เข้าใจถ้าเธออยากคบคนอื่นก็บอกสิทำแบบนี้มันหักหน้าเขาชัดๆ ถ้าอยากเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ละก็จบแค่นี้เถอะไร้สาระชะมัดสำหรับติน่าสาวสวยบริหารเขาเคยคิดว่าเธอฉลาดและรู้จักว่าอะไรควรไม่ควรไม่ก้าวก่ายไม่ล้ำเส้นเลยอยู่นานกว่าคนอื่นแต่วันนี้มันทำให้เขาเห็นแล้วว่าเธอมันยัยผู้หญิงไร้สาระคนหนึ่ง!
เธอทำให้เขารู้สึกได้….แต่ความรู้สึกคือโมโหต่างหากล่ะถ้าไม่ติดว่ามีเสียงเล็กๆ ข้างหลังนั้นเขาอยากจะตามไปกระทืบสองคนนั้นให้เข็ดเลยแม่ง!!!
นึกแล้วบางทีก็สงสัยในขณะที่คนอื่นผ่านไปผ่านมาและต้องการเสือกเรื่องราวคนอื่นผมนึกว่าเธอจะเป็นเหมือนอย่างคนอื่นผมรู้สึกได้ว่ามีคนจ้องแต่ตอนนั้นไม่มีอารมณ์มาใส่ใจจนกระทั่งเธอเดินมาอยู่ข้างหลังและพูดอะไรที่
ทำให้อยากหัวเราะ…
ยัยบ้าคิดได้ไงว่าเขาจะร้องไห้
เสียดายไม่ได้เห็นหน้าตาช่างมันเถอะต่อไปคงไม่ได้เจออีกหรอก
แกร็ก!
เขาลืมตาจ้องมองเพดานก่อนจะลุกนั่งบนเตียงและหันไปมองทางประตูห้องกลับไม่เจอใครแต่เมื่อชะโงกหน้ามองต่ำลงไปกลับเห็นเป็นก้อนขนสีขาวกำลังเดินมาทางนี้และ
ฟุบ!
กระโดดขึ้นมาบนเตียงของเขาอย่างชำนาญเพราะทำบ่อย สิ่งมีชีวิตตัวเล็กสีขาวตาสีฟ้า
เมี้ยว!
“เสี่ยวไป๋ มานี่”
เขาตบลงบนตักเมื่อเห็นแมวน้อยที่ตอนนี้อ้วนกลมขึ้นมากกระโดดขึ้นมาหาเขาบนเตียงอย่างที่ชอบทำประจำมันคือขาใหญ่ประจำคฤหาสน์จากดินสู่ดาวของจริงเพราะซินเซียไปเจอแถวคอนโดไอ้เสือเพื่อนของเขาหลังจากประกาศหาเจ้าของไม่เจอซินเซียเลยเก็บกลับมาเลี้ยงที่บ้านและตั้งชื่อว่า เสี่ยวไป๋ เพียงเพราะมันตัวเล็กและมีสีขาว ก็สมเป็นซินเซียดีตั้งชื่ออะไรก็ไม่รู้
เมี้ยว!
แมวน้อยสีขาวเข้ามาคลอเคลียไม่ห่างอย่างน่ารักถ้าถามว่าในบ้านนี้มันติดใครมากที่สุดถ้าไม่ใช่ซินเซียก็ต้องเขาเพราะช่วงที่น้องสาวไม่อยู่เขาเป็นคนเลี้ยงให้เองกับมือไม่เหมือนพ่อมันรายนั้นไม่ได้เรื่องดังนั้นเสี่ยวไป๋ก็เหมือนกับลูกของเขาเหมือนกันเพราะมันน่ารักขี้อ้อนเหมือนซินเซียน้องสาวสุดที่รักเขาเลยรักมันมาก
“อ้าว อยู่นี่เองหรอ”
“มันมาหาเฮียเองนะ เฮียไม่ได้ไปเอา”
“หนูยังไม่ได้ว่าอะไรเลยแล้วนี่กลับมาตอนไหนไม่ได้ยินเสียงรถเลย”
“ใส่หูฟังดูซีรีส์ทั้งวันจะไปรู้เรื่องอะไร”
“เอ๋ พูดเหมือนน้อยใจ”
“เปล่า..”
“เปล่าก็เอาแมวคืนหนูมาจะพามันลงไปเล่นข้างล่าง”
“ไป แม่แกมาเอาแล้ว”
เมี้ยวววว
ซินเซียเดินเข้ามาอุ้มเอาแมวอ้วนขึ้นมากอดแนบอกและลูบขนมันไปด้วยจนเขาเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้แมวถ้าบอกว่าระหว่างแมวกับคนแน่นอนเขารักน้องสาวมากกว่าแมวอ้วน!!
“แล้วหน้าเฮียไปโดดอะไรมา เสียดายหน้าหล่อๆ มากทำไมชอบทำให้มีแผลตลอด”
“อย่ามาดุเฮียนะหมวย มีแต่คนหาเรื่องทั้งนั้นเฮียจะไปหาเรื่องใครก่อนไม่เชื่อถามไอ้โซ่ก็ได้”
“รายนั้นยังไม่กลับบ้านเลยจะให้ไปถามใครอ่ะ หนูเป็นห่วงเฮียก็ต้องบอกกับเฮียไม่รู้หรอกว่าใครหาเรื่องใครก่อน”
“อือ รู้แล้ว”
“หนูไปนะถ้าเหงาจะลงไปเล่นด้วยกันข้างล่างก็ได้นะคะ”
“ไม่อ่ะ เฮียง่วง”
เมื่อหนึ่งคนหนึ่งแมวออกไปเขาก็ล้มตัวลงบนที่นอนจดจ้องเพดานพลางคิดอะไรในหัวและเผลอหลับไป
- ผู้เขียน
