บทที่ 5 เขามาทำไม

1552 คำ
คณะอักษรศาสตร์ ผ่านมาสองวันแล้วกับเหตุการณ์สุดระทึกในวันนั้นหลังจากพี่ต้าร์มาส่งที่หอเราก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีกพี่เขาใช้ชีวิตของเขาส่วนฉันก็ใช้ชีวิตของฉัน “นี่ยัยแว่นเธอไปนั่งตรงนู้น” เสียงแหลมตะโกนมาจากหน้าห้องเรียนพร้อมชี้นิ้วไปยังโต๊ะหลังห้องจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากข้าวสวยดาวคณะอักษรรุ่นเดียวกับฉันเองพร้อมกับแก๊งเพื่อนสาวฮอตประจำคณะอีกสามคนและเป็นแก๊งนี้ที่ชอบแกล้งฉันประจำไม่รู้ทำไม “แต่ฉันมาก่อนนะถ้าพวกเธออยากนั่งตรงนี้ก็มาให้เร็วกว่านี้สิ”ฉันตอบเธอเสียงเรียบถึงฉันจะเป็นคนที่ดูเฉิ่มเฉยแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องอ่อนแอหัวหดและกลัวพวกเธอ “กล้าย้อนหรอยัยแว่นบอกให้ย้ายก็ย้ายสิหรืออยากมีเรื่อง”ใบบัวเพื่อนในแก๊งสาวฮอตเอ่ยแทรกขึ้นมาพร้อมจิกตาใส่ฉันเธอคนนี้แหละที่เป็นหนึ่งในผู้หญิงของแฟนเก่าฉัน ผู้หญิงของภูผา ฉันสบตาเธอนิ่งไม่ได้ขยับลุกขึ้นหรือเตรียมเก็บกระเป๋าเพราะฉันจะนั่งตรงนี้และก่อนที่จะมีปากเสียงกันหัวหน้าห้องก็เข้ามาคลี่คลายสถานการณ์เพราะอาจารย์ประจำวิชามาถึงหน้าห้องแล้วพวกเธอเลยได้แต่สะบัดหน้าใส่และเดินไปนั่งข้างหลัง “ทีหลังเธอก็อย่าไปมีปากเสียงกับพวกนั้นมาก” “ฉันไม่เคยทำตัวมีปัญหา” “นั่นแหละ ถ้ายอมได้ก็ยอมไปเหอะอย่างเธอจะมีปัญหาไปสู้รบตบมือกับยัยพวกนั้นได้ยังไง” คิวหัวหน้าห้องส่ายหัวก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เพราะเขาขี้เกียจมาแยกเวลายัยแว่นเพื่อนร่วมห้องกับยัยแก๊งสาวฮอตทะเลาะกัน..พวกผู้หญิงนี่น่าเบื่อชะมัด! ผิดกับพินอินที่เธอคิดว่าเธอไม่ได้ผิดอะไรเลยทำไมต้องให้เธอยอมด้วยทั้งที่เธอมาก่อนเธอพยายามทำตัวให้กลมกลืนกับเพื่อนร่วมห้องแล้วนะแต่ก็นั่นแหละพวกเขามองเธอแปลกแยกจะมีก็แต่สองแฝดที่ดีกับเธอ เสียดายจังวันนี้พวกเธอลา หลังจากอาจารย์สั่งงานเรียบร้อยก็ปล่อยทันทีเพราะถึงเวลาพักเที่ยงแล้วฉันเก็บของเสร็จกำลังออกจากห้องก็มีแรงกระแทกไหล่อย่างแรงทำให้ฉันเซไปชนประตูห้อง ปึก! “โทษทีพอดีว่ารีบไม่รู้ว่ามีคนอยู่ตรงนี้ด้วย” ใบบัวจีบปากจีบคอพูดพลางเดินออกไปจากห้องตามด้วยพวกเพื่อนในแก๊งสาวฮอตของเธอข้าวสวย วีว่า และพลอยที่ต่างก็หัวเราะเยาะให้กับฉัน ร่างบางพยายามทรงตัวก่อนจะจับที่หัวไหล่เมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาเล็กน้อยเธอกัดฟันแน่นอย่างอดกลั้นจะเดินเข้าไปต่อว่าพวกนั้นก็ลงลิฟต์ไปแล้วจึงเก็บความไม่พอใจไว้และเตรียมไปกินข้าวที่โรงอาหาร ฉันเดินไปซื้อข้าวก่อนจะมองหาที่นั่งที่เต็มไปด้วยผู้คนแทบจะไม่มีที่ว่างเลยฉันเห็นเพื่อนในห้องบางคนก็นั่งกันไม่กี่คนซึ่งยังมีที่นั่งว่างพอฉันหันไปมองพวกเธอก็ต่างหันหน้าหนีไม่อยากสบตา เอ๊ะ ตรงนั้นยังว่าง แต่เธอลืมดูว่าโต๊ะฝั่งตรงข้ามเป็นแก๊งสาวฮอตที่ชอบแกล้งเธอประจำและเมื่อนั่งลงแล้วเธอถึงสังเกตเห็นเพราะสายตาเลื่อนไปสบกับใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่ ภูผา ใบหน้าแสนหล่อเหลาของเดือนคณะแพทย์ยังคงเรียบเฉยเช่นเคยแต่วันนี้เขาสวมแว่นสายตาเลยทำให้เขาดูอบอุ่นและน่าเข้าหามากเพียงแต่คนข้างกายของเขาอย่างใบบัวคงจ้องจะกีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา พินอินสบตาเขาเนิ่นนานจนรู้สึกว่าหัวใจเธอยังไม่แข็งแรงมันยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเขาเลยเลือกที่จะก้มหน้าหลบสายตาเขาแทน “ภูผา มองอะไรอยู่” ใบบัวแทรกขึ้นมาทำให้ภูผาปรายตามองเธอนิ่งเหมือนกำลังเตือนว่าเธอล้ำเส้นเขาใบบัวเลยหุบปากฉับข่มกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ก่อนจะลอบกำมือแน่น ยัยจืดมีอะไรดี..ไหนว่าเลิกกันแล้วทำไมภูผายังจ้องมันไม่เลิก ส่วนตัวต้นเหตุกลับนั่งก้มหน้าก้มตากินแบบไม่สนใจใครเลยระหว่างนั้นกลับมีเสียงฮือฮาจากคนในโรงอาหารดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่หนุ่มฮอตที่หาตัวจับยาก ยังไม่ทันได้หายตกใจพวกเขาก็ต้องตกใจตาแทบถลนอีกครั้งเมื่อร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาราวเทพปั้นและรอยยิ้มกระชากลมหายใจเดินมุ่งตรงไปยังโต๊ะหนึ่งและเลื่อนเก้าอี้นั่งลง จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงในเมื่อคนที่นั่งโต๊ะนั้นคือยัยแว่นหน้าจืดประจำคณะ!!! “ก้มหน้าก้มตากินเหมือนชาตินี้จะไม่ได้กินอีกหรอ” พินอินชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงกวนๆ แบบนี้ 0.0 “ทำหน้าตกใจอะไรขนาดนั้น” “พี่..” “เออ ฉันเอง!” “มาได้ยังไง” “เดินมาสิวะ” ต้าร์ตอบน้ำเสียงระอา “ไม่ใช่สิหมายถึงพี่มาทำไมแล้วนี่มานั่งโต๊ะหนูคือมาหาหนูหรอ” พินอินพูดยาวเหยียดโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าผู้คนรอบข้างกำลังจ้องมองมาที่เธอและรุ่นพี่สุดฮอต “ทำไมเธอถามมากจังวะ อยู่ตรงนี้ก็มาหาเธอสิ” “อ้าว..แล้วพี่มีอะไรรึเปล่าหรือของที่คืนมีปัญหา”พินอินตาโตเมื่อฉุกคิดได้ว่าคนอย่างเขาจะมาหาเธอทำไมถ้าไม่มีธุระ “ไม่ใช่..แค่หิวข้าวไม่มีเพื่อนเลยมาชวนไปกินข้าว” “ห๊าา” ใช่วันนี้พวกเพื่อนต่างก็แยกย้ายไปกินกับแฟนหรือใครก็ตามพวกมันชอบทำตัวมีพิรุธกันเหลือแต่เขาที่ไม่รู้จะไปไหนอยู่ดีๆ ก็นึกถึงยัยเด็กนี่ขึ้นมาและอยากแวะมาดูว่ายังอยู่ดีไหมเผื่อไอ้วาโยกลับมาเล่นงาน “ไม่ต้องห๊า เก็บของเร็วๆ โอกาสกินข้าวกับหนุ่มฮอตแบบฉันไม่ได้หาง่ายๆ นะ” พินอินขมวดคิ้วพลางคิดในใจว่าอย่างเธอจะอยากไปกินข้าวกับคนดังให้มีปัญหาตามมาทำไม “ไม่เอาอ่ะ หนูกลัวพวกแฟนคลับพี่มาดักตบหนู” เธอส่ายหน้าเพราะพอจะรู้ว่ารุ่นพี่ตรงหน้ามีตำแหน่งในมหาลัยที่คนเขาแต่งตั้งให้ยังไงและมีคนชอบเยอะขนาดไหนพร้อมกับมองเห็นสายตาสอดรู้สอดเห็นจากผู้คนแถวนี้ “ลืมบอกว่าเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” พูดจบก็คว้ากระเป๋าผ้าไปถือก่อนจะเดินนำออกไปทันทีส่วนพินอินที่ตกใจกับการกระทำของรุ่นพี่ก็รีบวิ่งตามไปทันทีท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนในโรงอาหารโดยเฉพาะร่างสูงที่นั่งจ้องทั้งสองอยู่นานแล้วพร้อมกับกัดกรามแน่นอย่างโมโหและลุกออกไปจากโต๊ะทันที "อ้าว ภูผาจะไปไหนค่ะ ภูผาๆ" ใบบัวรีบวิ่งตามภูผาออกไปทันที “ข้าวสวยนั่นพี่ต้าร์ที่แกชอบนิ ทำไมพี่เขาทำเหมือนรู้จักยัยจืดด้วย” “ไม่ใช่แค่รู้จักแต่คงรู้จักมากคุยกันตั้งนาน” วีว่าและพลอยเพื่อนในแก๊งสาวฮอตรีบจุดประเด็นทันทีเมื่อเห็นยัยแว่นเพื่อนร่วมห้องวิ่งตามรุ่นพี่สุดฮอตออกไปพวกเธอต่างก็รู้ว่าข้าวสวยชอบพี่เขามากแต่ยังไม่มีโอกาสได้เข้าหาเพราะช่วงหนึ่งพี่เขามีคู่ขาประจำอย่างยัยติน่า “ฉันจะไปรู้หรอ ก็อยู่กับพวกแกตลอด!!!” ข้าวสวยหันไปวีนเพื่อนทันทีเพราะตอนนี้เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่ายัยจืดมีอะไรดีให้พี่ต้าร์มาสนใจเห็นพี่เขาดูยิ้มแย้มแจ่มใสแบบนั้นใช่ว่าจะเข้าหาพี่เขาง่ายๆ อีกด้าน ต้าร์เดินนำออกมาไกลจากโรงอาหารพอสมควรก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับยัยเด็กน้อยที่วิ่งหอบตามมาพร้อมกับกอดอกมองคนที่สูงเสียงอกเขาเท่านั้น นี่ว่าซินเซียตัวเล็กแล้วนะแต่ยัยนี่เตี้ยกว่าน้องเขาอีกตอนเด็กได้กินนมบ้างไหม? “พี่จะเอากระเป๋าหนูไปไหน” “ถ้าอยากได้คืนก็ไปด้วยกันดีๆ” “พี่ก็พูดก็ชวนดีๆ” “เธอสมองกลับหรอเมื่อกี้ฉันพูดดีแล้วแต่เธอเอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธ” “ก็แฟนคลับพี่” “เธอจะไปสนใจทำไม..สนใจแค่ฉันนี่!” เธอทำตาปริบๆ เมื่อเจอเขาสวนกลับมาแบบนี้แล้วอะไรทำไมหัวใจต้องเต้นแรงด้วยมันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา สงสัยเลือดสูบฉีดเพราะวิ่งตามเขาออกมา..
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม