ชายหนุ่มประคองเธอลงไปนอนกอดอยู่บนเตียง เขาปล่อยให้เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอร้องไห้จนหมดแรงและหมดเสียง
“หยุดร้องไห้เถอะ ผมหิวข้าวเย็นแล้ว”
ขุนเขาดันตัวเธอออก แล้วใช้นิ้วขึ้นเช็ดน้ำตาให้
อัจฉริยาเปิดเปลือกตามองหน้าบอสตรง ๆ
“มิกิมีข้อตกลง” เธอยื่นข้อเสนอกับเขา
“ว่า...” ชายหนุ่มถามอย่างใจเย็น
“คุณกับฉันเราจะไม่ยุ่งกันเรื่อง อ่า... เรื่องบนเตียงอีก”
“โอเค... ถ้าคุณไม่ยอม” เขายิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม แล้วถามต่อ
“อะไรอีกไหม”
“ขอเวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันยังคิดไม่ออกตอนนี้”
“แล้วถ้าคุณท้อง” คำพูดที่ทำให้คนตัวเล็กตกใจ เธอลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าคนตัวโตที่ลุกขึ้นตาม
ตุบตับ ๆ ตุบตับ ๆ หมัดน้อย ๆ ทุบไปตามเนื้อตัวของบอสสุดแรง
“คุณไม่ได้ป้องกันเหรอ” เธอโวยวาย
“ก็ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปคิดได้ ณ ตอนนั้น” เขาลอกคำตอบมาจากเธอเปี๊ยบเลย
“ไอ้.....” เธอชี้หน้าเขาเหมือนอยากจะด่าแต่ด่าไม่ออก
ขุนเขาจับม
