จางลี่รับมันไว้ นางมีทีท่าลังเลขณะจ้องมองขวดแก้ในมือ
“ขอบใจเจ้ามากนะฮุยอิน ข้าจะเก็บมันไว้”
“เผื่อต้องใช้นะเพคะ...หม่อมฉันขอตัวก่อน”
ฮุยอินก้มหน้าแสดงความเคารพก่อนลุกขึ้น และเมื่อออกจากห้องนั้นนางสวนทางกับโม่โฉว ราชองครักษ์หนุ่มมีสีหน้าประหลาดใจ
“ฮุยอิน...เจ้าเข้ามาที่นี่มีธุระอันใด”
“ข้ามาเยี่ยมพระธิดาตามคำสั่งของท่านพ่อ”
“พระอาจารย์วั่งซูให้เจ้ามาเช่นนั้นรึ”
“เข้าใจมิผิดดอก...ท่านอาจจะลืมไปว่าท่านพ่อของข้าคือผู้ให้การต้อนรับและจัดการเรื่องที่ประทับแก่พระธิดาจางลี่และคนจากแคว้นฉี ฉะนั้นข้าจึงมีสิทธิ์เข้าออกในตำหนักนี้ตามคำสั่งของท่านพ่อ”
“เสร็จธุระของเจ้าแล้วใช่หรือไม่”
“ข้ากำลังจะกลับ...อย่างไรเสียท่านก็ทำหน้าที่ของตัวเองเถิด ดูแลพระธิดาให้ดีเล่า เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงงานพิธีรับตำแหน่งหวางเฟยของหลู่อ๋องแล้ว”
กล่าวจบฮุยอินก็เชิดหน้าเดินจากไป โม่โฉวยังคงอยู่ในอาการสงบนิ่งแม้เขา
