“พวกท่านอยู่ที่นี่มิรู้ข่าวคราวใดในวังหลวงเลยใช่หรือไม่”
“มีข่าวอันใดเช่นนั้นหรือ?”
จางลี่ไม่ตอบ นางหันซ้ายขวาและรีบดึงมือของราชองรักษ์มาจับไว้ บีบมือเขาจนแน่นก่อนปล่อยและลุกขึ้นทันเวลาที่โม่โฉวเข้ามาพอดี
“พระธิดาจางลี่...ถึงเวลากลับไปยังตำหนักร้อยไหมแล้วพะย่ะค่ะ”
“ข้ากำลังจะกลับ...ขอบใจมากนะองครักษ์เจียนเจ้า”
นางหันมาบอกก่อนรีบกลับออกไป เจียนเจ้านั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจเพราะเมื่อเขาคลายมือออกก็เห็นเศษกระดาษยู่ยี่แผ่นเล็ก ขณะนั้นในห้องไม่มีใครอยู่เลยเขาจึงดึงมันออกมาคลี่และเห็นตัวอักษรเขียนว่า
โปรดระวังตัว
คำนั้นทำให้เขาฉุกนึกว่าพระธิดาจางลี่กำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง นางกำลังเตือนเขาและคนอื่น ๆ หรือว่าการมารับตำแหน่งหวางเฟยแคว้นหลู่ครั้งนี้อาจเป็นกับดักของหลู่อ๋อง นับแต่มาถึงที่นี่เขาและคนอื่น ๆ ก็ยังมิเคยได้เห็นหน้าหลู่อ๋องแม้สักครั้ง มีเพียงพระธิดาจางลี่เท่านั้นที่ได้พบ หรือว่
