ร้อนรักราคีสวาท

ร้อนรักราคีสวาท ตอนที่ 6

“ก็ย้ายมาอยู่กับฉันที่คอนโดฯ นี่” ปิ่นแก้วขบคิดอีกครั้ง ถ้าย้ายมาอยู่กับเขา แล้วแม่กับน้องจะคิดยังไง เธอยังมีครอบครัวที่ต้องดูแล แล้วรัชนีกรอีกล่ะ ท่านคงไม่ยอมง่ายๆ เป็นแน่ เธอคงต้องตกปากรับคำรัชภาคย์ไปก่อน

“อยากได้รถสักคันขับเล่นไหม พรุ่งนี้จะพาไปเลือก บ้านสักหลังยังได้เลย”  เขาทุ่มสุดตัวเมื่อเห็นว่าเธอมีท่าทีลังเลหลายครั้ง เหมือนหยั่งเชิงถามเขาเสียมากกว่าจะเต็มใจตอบรับจริงจัง

“พรุ่งนี้ฉันขอไปทำธุระก่อนได้ไหม” เธอจะหนี ปิ่นแก้วคิดอย่างหมายมาด

“ธุระอะไร เขาหรี่ตามอง” รัชภาคย์ไม่ไว้ใจเธอเลย เธอทำท่าเหมือนจะหนีเขาทุกลมหายใจเข้าออก คนอย่างเขามองอะไรไม่เคยพลาด

“ฉันมีเรื่องส่วนตัวต้องไปจัดการ” วันนี้เธอก็หายออกมาจากบ้าน ป่านนี้รัชนีกรคงเป็นห่วง

“ก็ได้” เขาตอบรับง่ายเกินไปไหม เธอเงยหน้ามองเขาอย่างคลางแคลงใจ

“ขอโทรศัพท์คุยธุระหน่อยนะคะ” เธอรีบพูด เขาพยักหน้า ไม่ว่าหรือถามเซ้าซี้อะไรอีก ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ปิ่นแก้วรีบโทร. บอกรัชนีกรและน้องสาวว่าเธอมาทำธุระบ้านเพื่อน เพราะเธอไม่มั่นใจว่ารัชภาคย์จะปล่อยเธอไปตอนไหน ไม่มีใครถามซักไซ้ไล่เลียงอะไร ทำให้เธอถึงกับถอนใจอย่างโล่งอก

“คุยเสร็จหรือยัง” เสียงของเขาทำให้เธอสะดุ้ง หันขวับไปมอง ร่างสูงอยู่ในชุดคลุมเผยให้เห็นอกกว้าง ทำเอาเธอต้องลอบกลืนน้ำลายติดกันหลายครั้ง กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เจือจางมากับลมหายใจทำให้เธอขนลุกซู่เมื่อเขาโอบกอดมารอบเอวบาง

“หุ่นเธอน่าปล้ำชะมัด และ...” เขาล้วงมือเข้าไปสัมผัสกับกลีบกายสาวของเธอ ปิ่นแก้วสะดุ้ง ปัดมือเขาออก แต่เขาปัดมือเธอออกอีกรอบคล้ายรำคาญ

“อย่าขัดใจฉัน ฉันไม่ชอบให้ใครขัดใจ” เขาเอ่ยเสียงดุ สอดนิ้วกลางยาวเรียวเข้าในซอกทางรักของเธอ

“อื้อ... ฉันเจ็บ” เธอประท้วงเพราะผิวเนื้อเสียดสีกับความแข็งกระด้างของนิ้ว

“ดื่มเบียร์อีกสิ” เขายื่นเบียร์มาที่ริมฝีปากของเธอ

“แต่...”

“ไม่มีแต่” เขาจ่อมาใกล้ๆ เธอหลับหูหลับตากลืนกินเข้าไปจนหมดกระป๋อง ก่อนจะใช้หลังมือปาดเบาๆ บริเวณปากอิ่ม ความร้อนวาบของแอลกอฮอล์ รสชาติขมปนหวานทำให้เธอหน้าร้อนเห่อ

“อร่อยไหม?” เขาเลิกคิ้วขึ้นถาม มองเรือนร่างของเธออย่างปรารถนา

“มันขมค่ะ” เธอพูดเสียงหอบๆ รู้สึกแปลกๆ ไปทั่วเรือนร่าง เขายิ้มร้าย สอดมือเข้าใต้เสื้อเชิ้ตที่เธอสวมอยู่ รับรู้ดีว่าด้านในเธอไม่ได้สวมอะไรเลย

น่าแปลกที่เธอควรปฏิเสธเขาแต่กลับชอบให้เขาลูบไล้ ยิ่งเขาใช้นิ้วสัมผัสกับกลีบกายสาว เธอยิ่งมีอารมณ์เสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก

“ชอบให้ฉันสัมผัสเธอแบบนี้หรือเปล่า” เขาสอดแทรกนิ้วขยับเข้าออกในโพรงสวาทของเธอ น้ำหวานไหลซึมออกมาจนชุ่มนิ้ว เขายิ่งขยับแทรกลึกคว้านเข้าไปภายในมากยิ่งขึ้น

เขาปลดกระดุมเสื้อเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ยอดอกของเธอตั้งขึ้น แข็งเป็นไต จนต้องกลืนน้ำลายลงสู่ลำคอที่แห้งผากเมื่อเธออยากให้เขาดูดดุนอกของเธอแรงๆ รัชภาคย์ไม่รอให้เธอเอ่ยขอ เขาก้มลงดูดขม้ำหัวนมสีหวานของเธอเต็มแรง

“อื้อ...” ปิ่นแก้วคราง ถอนใจหอบๆ ขณะที่สอดมือเข้ากับกลุ่มผมนุ่มของเขา รัชภาคย์กดร่างบางแนบไปกับบานหน้าต่างกระจก มือด้านล่างขยับเข้าออกในกายสาว ด้านบนขยำเคล้นคลึง ริมฝีปากรวบดูดทรวงอกอิ่มอีกข้างอย่างกระหาย

“หน้าเธอแดงมาก ชอบหรือเปล่า” เขาเลื่อนใบหน้าจากยอดอกแข็งๆ ขึ้นมากระซิบถาม น้ำเสียงของเขาเซ็กซี่จนเธอยิ่งหายใจหอบ ความปรารถนาที่ร้อนแรงไม่รู้ว่ามาจากไหน ทำให้เธอร้อนเร่าไม่เป็นตัวของตัวเอง

“เธอต้องการอะไร บอกฉันมาสิ ฉันช่วยได้นะ” เขาเอ่ยถามขณะมองเธอด้วยสายตาร้อนแรง ผู้หญิงคนนี้เวลาอยู่ในอารมณ์วาบหวามน่ามองยิ่งกว่าอะไร

“ฉะ... ฉันไม่รู้ค่ะ” เธอตอบเสียงหอบพร่า แยกขาออกอย่างเผลอไผล       ให้เขาจ้วงนิ้วเข้ามาอย่างล้ำลึกมิดเม้น หยาดน้ำหวานไหลซึมไปตามนิ้วและเรียวขา บ่งบอกถึงความเสียวซ่านที่ได้รับอย่างต่อเนื่อง

“อยากให้ฉันเมคเลิฟกับเธอหรือเปล่า” เขาถามตรงประเด็น นิ้วโป้งเกลี่ยอยู่ตรงปุ่มกระสันสีแดงเรื่อที่ยื่นออกมาเป็นติ่งไต สั่นระริกอยู่กลางร่างของเธอ

“มะ... ไม่รู้” เธอตอบเสียงกระท่อนกระแท่น จะปฏิเสธว่าไม่ ก็กลัวเขาผละห่าง ทิ้งเธอให้ทรมานกว่าที่เป็นอยู่ จะตอบรับก็อายเกินกว่าจะพูดออกไป

“ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันทำต่อก็ได้นะ...” เขาแกล้งขยับจังหวะนิ้วช้าลง แต่เพิ่มเป็นสองนิ้ว ประสบการณ์แปลกใหม่ที่เพิ่งบังเกิดทำให้เธอหวีดร้องเพราะทั้งเจ็บทั้งเสียวกับช่องทางรักที่ถูกเสียดสีอย่างแน่นถนัด

“อยากให้ฉัน... เอาเธอหรือเปล่า” เขากระซิบถามเสียงทุ้มพร่าที่ริมหู       ขบเม้มใบหูของเธออย่างหยอกเย้า คนหน้าแดงซ่านเพราะฤทธิ์เสน่หาแข็งใจปัดมือเขาออก รัชภาคย์หัวเราะลงลูกคอ เขาผละห่าง ถอยออกมามองความทรมานของเธออย่างอารมณ์ดี

ร่างบอบบางรูดลงไปกองกับพื้น เรียวขาบดเบียดเสียดสีเข้าหากันอย่างทรมาน เธอหอบหายใจ หน้าแดงก่ำ ร่ำร้องอยากให้เขาเติมเต็มในสิ่งที่ต้องการ

“ต้องการอะไร บอกฉันมาสิ” รัชภาคย์นั่งยองๆ ลงตรงหน้า มองร่างของเธอที่บิดไปบิดมาด้วยความทรมานอย่างสาสมใจ การทรมานให้เธอต้องการเขามากๆ มันรู้สึกดีเหลือเกิน ผู้หญิงที่ต่อต้านเขาทุกทางกำลังต้องการเขาจนปวดร้าวไปหมดทั้งร่าง

“คุณภาคย์... ช่วยฉันที”

“อยากให้ฉันเอาเหรอ ตอบมาสิคนดี ฉันจะสนองให้ถึงอารมณ์เลยเชียว”  เขากระซิบอย่างเจ้าเล่ห์ ลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่ตรงริมหูเล็กๆ จนเธอซ่านสยิว ปิ่นแก้วพยักหน้ารับ

“ให้ฉันกระแทกเธอแรงๆ ได้ไหม” เขาถามอย่างเป็นต่อ เขาร้ายกาจและเจ้าเล่ห์

“ดะ... ได้สิ คุณภาคย์” เธอเกาะแขนเขาด้วยความทรมาน ไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ไม่เอาดีกว่า ฉันกลัวเธอต่อว่าฉันอีก” เขาแกล้งว่า ทำทีเป็นเล่นตัว

“ไม่เลย ฉันจะไม่ต่อว่าคุณ คุณภาคย์... ช่วยฉันที” เธอถูขาไปมา แต่เขายังนิ่งเฉย ปิ่นแก้วหอบหายใจสะท้าน เธอแยกขาตัวเองออกแล้วสอดนิ้วเข้าไปเสียดสีกับปุ่มกระสัน ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปภายในอย่างทรมาน เธอเป็นอะไรนี่ ทำไมถึงได้ทำอะไรน่าอายแบบนี้ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่อยู่

รัชภาคย์ถอยห่าง แตะลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองไปมา ลูบปลายคางเบาๆ จ้องมองการกระทำของเธออย่างกระหาย มือหนาปลดเสื้อคลุมออกจากร่างสูง ก่อนจะเลื่อนมือไปรูดไล้แก่นกายชายแข็งชันที่ขยายขนาดขึ้นตามการสัมผัส

สายตาคมกล้าหรี่มองนิ้วเรียวสวยที่จ้วงเข้าไปในซอกทางรักแล้วถึงกับคราง เขาอยากจะขยี้เธอกับพื้นตรงนี้ แต่เดี๋ยวก่อน เขาอยากจะเล่นกับเธออีกสักพัก รัชภาคย์กวักมือเรียกปิ่นแก้วให้เข้าไปหา สายตามองร่างอรชรที่คลานเข่ามาหาไม่วางตา เขาชอบให้ผู้หญิงอยู่ใต้อาณัติ ชอบที่เธอพ่ายแพ้แก่เขา มือหนาบีบแก้มสาวให้เธออ้าปากออกจากกัน ก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้าไปในโพรงปากนิ่ม

“อื้อ...” เธอส่ายหน้าสะบัดไปมา แต่เขากุมท้ายทอยของเธอเอาไว้ ขยับสะโพกสอดแก่นกายเข้าไปในโพรงปากของเธอเป็นจังหวะ มืออีกข้างเลื่อนลงไปขยำทรวงอกอวบอิ่ม สะกิดยอดถันจนเธอร้องครางอู้อี้อยู่ในลำคอ ปิ่นแก้วจับกระชับที่สะโพกสอบ เธอขยำสะโพกเขาจนขึ้นรอยแดง

“อ๊า...” เพราะแรงดูดรัดทุกทิศทางทำให้รัชภาคย์คำรามลั่น เขาถอดถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนิ่ม ก่อนจะกดเธอลงกับพื้นพรมแทบเท้าที่รองรับคนทั้งสองเอาไว้