บทที่ 18 รู้ทัน
“ พี่ดาว เลย์ ” เสียงของบุ๋มดังขึ้น
“ กำลังแสดงละครเรื่องอะไรกันเหรอ? ” พี่ดาวพูด แต่สายตาฉันพยายามเพ่งมองหน้าเลย์ผ่านแสงไฟสลัวๆในยามค่ำคืน อยากรู้ว่าเขาคิดเห็นอะไรบ้าง
“ เลย์ นายอย่าเข้าใจผิดฝันนะ พี่บอยมาหาฝันเอง ฝันไม่ได้โทรเรียกให้พี่เขามาสักหน่อย ” เป็นบุ๋มที่พูดแทน
“ กลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้เราค่อยมาใหม่กัน ” เลย์พูดขึ้น เดินมาหาฉันจับมือแล้วดึงให้เดินตามในทันที
“ เลย์! เลย์! ” เสียงพี่ดาวตะโกนไล่หลังมา
“ ฝันอย่าเพิ่งไป คุยกับพี่ก่อน ”
“ พี่บอย อย่าตามไปเลยค่ะ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะ ” เสียงบุ๋มคุยกับพี่บอย
บนรถ
รถเก่งคันหรูสีขาว ออกตัวมาสักพักแล้ว บรรยากาศในรถเงียบสงัด ฉันนั่งมองทางและเหลือบตามองคนข้างๆไปด้วย
ไม่รู้ว่าเขาโกรธหรือเปล่า เห็นไม่พูดอะไรเลย มิหนำซ้ำยังพาฉันกลับบ้านอีก ทั้งที่คุยกันแล้วว่าจะนอนบ้านฉันสักสามคืนค่อยกลับ
“ เอ่อ...นะ...นายอ
