บทที่ 8 ว่างเปล่า
“ รู้สิ ผมคุยกับฝันแล้ว ฝันเหมือนโดนบังคับมากกว่าแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา แล้วถ้าเรารักกันจริง ผมโวยวายทำไม ”
“ ถ้าฝันบอกว่ารักเลย์ เลย์จะหยุดโวยวายใช่ไหมลูก งานแต่งก็จะเกิดขึ้นเหมือนเดิม ”
“ ครับ เรียกฝันมาพูดเลย ผมไม่กลัว ”
“ ถ้ายัยฝันพูดว่ารัก นายจะยอมรับฝันเป็นภรรยาและอยู่ด้วยกันใช่ไหม ” คนเป็นพ่อก็พูดขึ้น
“ ได้ครับ แต่ถ้าฝันบอกว่าไม่รัก ไม่ชอบ ถูกบังคับ ทุกคนต้องโทรให้ดาวกลับมาหาผมนะครับ รับปากไหม ”
“ ได้ งั้นไปเรียกวาดฝันมา ถ้าวาดฝันพูดว่าไม่รักนาย ฉันจะให้ยัยวิไลโทรตามวาดดาวกลับมารับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ”
“ ฝะ...ฝันมาแล้วค่ะ ”
รีบออกมาจากที่แอบอยู่ในตอนแรกทันที เอาจริงๆ ก็สงสารเพื่อนแหละ ฟังจากน้ำเสียงที่สั่นเครือ เพื่อนคงเจ็บและเสียใจมากๆ
ในเมื่อมีโอกาสแล้ว ฉันก็ควรพูดความจริงออกไปบ้าง ยายเปิดมาแบบนี้คงไม่มีลับลมคมในอะไรนะ ใจดีแปลกๆนี่สิ ถ้าฉันพูดคว
