ราฟาเอลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ทำให้สุรัตรีบต่อโทรศัพท์ส่งให้เจ้านายทันที ราฟาเอลรับโทรศัพท์มือถืออย่างช่วยไม่ได้ เขาเดินออกไปที่ระเบียงห้องซึ่งมองเห็นทิวทัศน์บริเวณหาดที่สวยงามและสูดลมหายใจลึกๆ อย่างข่มอารมณ์ของตนเอง
“แกคิดจะทำอะไรของแก”
“ก็ทำตามคำสั่งของพ่อไงครับ” ราฟาเอลเอ่ยตอบเรียบๆ ไม่สะทกสะท้านกับน้ำเสียงหงุดหงิดของอีกฝ่าย
“แน่ใจรึ”
“ครับ”
“นี่มันเดิมพันด้วยชีวิตของแกเชียวนะ”
“ครับ” เขารับคำอย่างหนักแน่นอีกครั้ง “ผมก็มีแนวคิดที่มั่นใจว่าจะทำให้ธุรกิจของตระกูลซิวีลิอาโน่รุ่งโรจน์อย่างแน่นอนครับ”
“เอาเถอะ” อีกฝ่ายเสียงอ่อนลง “เงินแค่นั้นมันไม่เท่าไหร่หรอก แต่มันคือหน้าตาของแก แกจะได้รับการยอมรับนับถือจากคนอื่นหรือเปล่าก็อยู่ที่ตัวแกเอง”
“ครับ”
“งั้นฉันไม่ยุ่งเรื่องนี้กับแกก็แล้วกัน”
“ขอบคุณครับ”
“แล้วนี่ แกพาแม่ของแกกลับบ้านแล้วรึ”
ราฟาเอลออกจะแปลกใจที่พ่อเอ่ยถามแบบนี้ทั้
