ภายในล๊อบบี้ของโรงแรม
ร่างอวบอิ่มของนงนุช ในชุดลำลองสบายๆ กำลังนั่งด้วยความประหม่าเมื่อบัดนี้เธอมาอยู่ตรงหน้าประธานบริษัทที่เจ้าหล่อนเป็นพนักงานอยู่ในขณะนี้ โดยมีดวงตาสีฟ้าครามกำลังนั่งมองหน้าเธอด้วยความสงสัยครั้นเห็นพนักงานของเขานั่งตัวลีบและแสดงท่าทางออกมาเช่นนั้น
“ทำตัวตามสบาย ผมไม่ใช่ปีศาจหรือซาตานที่คุณจะต้องกลัวอะไรเลย เป็นมนุษย์คนธรรดาเหมือนกับคุณเช่นกัน เพิ่งสร่างเมาไม่ใช่เหรอ จิบชาที่ผมสั่งมาให้เป็นพิเศษสิมันช่วยคุณได้แล้วจะดีขึ้น”
เขาพูดพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง ท่ามกลางความแปลกใจของอีกฝ่ายว่าเจ้านายใหญ่ของเธอล่วงรู้ได้อย่างไงว่ามีอาการแบบนั้น
“เออ...ขอบคุณค่ะบอส”เมี่ยงกล่าวคำขอบคุณเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือหยิบถ้วยชาขึ้นจิบ ครั้นลิ้มรสแล้วรู้สึกว่ารสชาติถูกปาก แม่คุณจึงดื่มชาร้อนจนหมดถ้วยเลยทีเดียว
“เห้อ!...ค่อยยังชั่วรอดตายแล้วกรูไอ้เมี่ยง”หญิงสาวรำพึงอยู่ภายในใจก่อนจะรู้สึ
