บทที่ 12

1239 คำ

เมื่อปุ๊กกี้ยังคงลังเล อีกทั้งเห็นว่าตัวเองคงไม่ปลอดภัยเป็นแน่ พลทหารพิรัลจึงเป็นฝ่ายตัดสินใจให้กับสาวสวยผู้นี้เอง “ไปเร็วๆ สิครับ ป่านนี้คุณมธุดาคงเริ่มอารมณ์เสียแล้ว ถ้าไปช้าเจอคุณมธุดาด่าชุดใหญ่ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือนนะครับ” “ไปก็ได้ค่ะ ว่าแต่สุดหล่อรอปุ๊กกี้สักครู่ได้ไหมคะ เดี๋ยวพอกลับมาจากคุยกับคุณมธุดาแล้ว ปุ๊กกี้แต่งหน้าทำผมให้คุณพรีมแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวปุ๊กกี้จะพาสุดหล่อไปทานกาแฟนะคะ” ปุ๊กกี้ส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับพลทหารพิรัล แถมยังลูบไล้หนักมือมากกว่าเดิม ทำเอาพลทหารหนุ่มอยากกระโดดหนีให้รู้แล้วรู้รอดไป “ครับๆ เดี๋ยวผมรอคุณปุ๊กกี้นะครับ ผมเองก็อยากได้กาแฟสักแก้วเหมือนกันครับ” “กินกาแฟเสร็จ ต่อด้วยของหวานเลยดีไหมคะ” “ดีครับ แต่ตอนนี้คุณปุ๊กกี้รีบไปก่อนนะครับ อ้อ...ลืมไป พาลูกน้องของคุณไปด้วยนะครับ เพราะคุณมธุดาบอกว่าให้ไปพบทุกคน สงสัยคุณมธุดาคงจะให้ทิปคุณปุ๊กกี้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม