“น้องพรีม!”
ผู้กองนภพีท์ตะโกนเรียกดังลั่น พร้อมกับกระโจนขึ้นไปบนบ้านพัก แล้ววิ่งตรงไปยังห้องนอนที่อยู่ไม่ไกลนัก และขณะวิ่งขึ้นไปบนบ้านพัก ในใจก็นึกหวาดกลัวไปสารพัดว่าอชิรญาได้รับอันตรายหรืออย่างไร หญิงสาวถึงหวีดเสียงร้องลั่นบ้าน
“ช่วยด้วย อย่าทำร้ายฉัน...ฉันกลัวแล้ว...”
“น้องพรีม พี่เมฆมาแล้วครับ”
ผู้กองหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งมาถึงห้องนอน ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น ระล่ำระลักขอความช่วยเหลือ ก็ยิ่งหวาดหวั่น หน้าซีดเผือด
แต่เมื่อเปิดประตูห้องออกกว้าง เห็นร่างเล็กนอนดิ้นไปมาบนกลางเตียงนอนใหญ่ มือไม้ปัดไปมาราวกับเจ้าตัวกำลังต่อสู้กับอะไรบ้างอย่างอยู่ ก็พุ่งตรงไปหา รวบร่างเล็กมากอดไว้แน่น
“น้องพรีม เป็นอะไรครับ”
“ฉันกลัวแล้ว...ปล่อยฉัน...ฉันเจ็บ...ฉันหายใจไม่ออก”
คนที่กำลังตกอยู่ในฝันร้ายยังคงรำพันปนเสียงสะอื้น ทั้งมือทั้งเท้าเล็กพยายามปัดป้อง ดิ้นหนีเพื่อให้หลุดพ้นจากการประค
