ตอนที่ 4
1006 คำ
ร่างอ้อนแอ้นของสาววัยยี่สิบสองในชุดเสื้อแขนยาวและกระโปรงสั้นเหนือเข่าก้าวเข้าไปในห้องทำงานที่เงียบสงบ เจ้าหล่อนก้าวไปหยุดที่ชุดเก้าอี้รับแขกด้วยสีหน้าเหมือนยังประหม่ากับสถานที่แห่งใหม่
เบื้องหน้าของเจ้าหล่อนคือร่างสูงของหนุ่มใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นประธานของบริษัทที่หล่อนยื่นใบสมัครมาเป็นเลขาและได้รับการคัดเลือกให้เข้ามารับการสัมภาษณ์
“สวัสดีค่ะ”
หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มทรงผมบ๊อบสั้นเหมือนเด็กสาวมัธยมยกมือไหว้เจ้าของห้องที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุดในบริษัท ใบหน้าของหล่อนหมดจด ถือว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งทีเดียว
“ชื่ออะไรนะ...ไหนแนะนำตัวให้ฉันรู้จักหน่อยซิ”
ปรินทร์เอ่ยขึ้น เขามองท่าทีของหญิงสาวที่เข้ามารับการสัมภาษณ์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หน้าตาหล่อนยังเด็กคงพึ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมาหมาด ๆ
“หนูชื่อโฉมนางค่ะ...เรียกโฉมเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ฉันชื่อปรินทร์นะ...ถ้าเป็นเลขาของฉันต้องเรียกฉันว่าบอส...ทำอะไรเป็นบ้าง ไหนบอกฉันมาซิ”
“ทำงานเลขาทั่ว ๆ ไปค่ะ...ใช้คอมพิวเตอร์ จดตารางนัดหมาย โต้ตอบจดหมายให้บอสค่ะ”
ปรินทร์พินิจดูหญิงสาวอย่างตั้งใจอีกครั้ง หล่อนดูประหม่าเหมือนพึ่งมาสัมภาษณ์งานเป็นครั้งแรก แต่สิ่งที่เขามองไม่ใช่แค่หน้าตาสะสวยเหมือนเด็กมัธยมของหล่อน แต่ยังเป็นทรวดทรงองเอวที่อยู่ใต้ชุดที่ดูเหมือนเรียบร้อยนั่นอีกด้วย
ประธานหนุ่มใหญ่เอนหลังพิงเก้าอี้และเอามือเกาคางเบา ๆ โฉมนางยืนบิดไปมาเล็กน้อย เขาอยากจะรู้นักว่าถ้าหล่อนรู้ว่าหน้าที่เลขาที่แท้จริงของบอสต้องทำอะไรบ้างหล่อนจะว่ายังไง
“ไหนลองเข้ามา ยืนใกล้ ๆ ฉันซิ”
ปรินทร์ออกคำสั่ง โฉมนางยืนนิ่งชั่วครู่ก่อนจะก้าวเข้าไปหยุดตรงหน้าประธานใหญ่ของบริษัท หล่อนได้ยินมาว่าท่านประธานเป็นหนุ่มใหญ่หน้าตาดี ไม่นึกว่ามาเจอตัวจริงเขาหล่อกว่าที่ใคร ๆ พูดเสียอีก แต่โฉมนางก็ยังแสร้งทำเหมือนเธอกล้า ๆ กลัว ๆ ทั้งที่ข้างในร้อนรุ่มจนบอกไม่ถูก
“อืม...เธอรู้มั้ยว่าเลขาของฉันนอกจากทำงานเก่งแล้วต้องหุ่นดีด้วยนะ”
“คะ?”
โฉมนางทำหน้าเหลอ ปรินทร์ยิ้มอย่างมีนัย เขายืดตัวนั่งหลังตรงแล้วเริ่มสัมผัสเลขาของเขาเริ่มจากต้นขาของหญิงสาวใต้กระโปรงทรงสอบสั้นเหนือเข่า
“อืม...ฉันอยากจับดูว่าเนื้อเธอแน่นดีมั้ย”
เขาพูดแล้วช้อนตามอง โฉมนางยังยืนนิ่ง เขาเริ่มลูบไล้ไปบนต้นขาหนั่นแน่น ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วมาหยุดที่ข้างหน้าตรงกลางของกระโปรงที่เนินอูมนูนขึ้นมา
“บอส...”
“อืม...ฉันอยากรู้ว่าตัวเธอน่ะ...อิ่มดีมั้ย ฉันชอบเลขาที่อวบอิ่มสมบูรณ์ งานเลขาก็ต้องสนองงานให้เจ้านายได้ทุกท่า เธอว่ามั้ยล่ะ”
พอเห็นว่าโฉมนางไม่มีปฏิกิริยาขัดขืน บอสใหญ่ก็เริ่มลูบไล้ที่เนินอูมอิ่มใต้กระโปรงของหญิงสาว ความเสียวซ่านทำให้โฉมนางที่ยืนนิ่งเริ่มหายใจหนักและเริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
ปรินทร์ลูบไล้ที่ข้างหน้าไม่พอแต่ยังลูบไปตามสะโพกของหญิงสาวที่มันผายออกแล้วเลื่อนไปขยำบั้นท้ายของหล่อนเบา ๆ โฉมนางยังยืนนิ่งแต่สะโพกของหล่อนเริ่มไหวโยกเบา ๆ ไปตามแรงมือของบอสหนุ่ม
“อืม...เอาล่ะ”
ปรินทร์เลื่อนมือออกจากส่วนสะโพกของว่าที่เลขาสาว เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้บุนวมอีกครั้ง มือของเขาเลื่อนลงไปที่เข็มขัด ค่อย ๆ คลายมันออกแต่ตายังจ้องมองโฉมนางที่หน้าแดงก่ำไม่วาง
“คราวนี้ฉันอยากจะทดสอบว่าเธอน่ะ...จะทำงานเลขาของฉันได้จริงมั้ย”
ประธานหนุ่มใหญ่เลื่อนซิปลงต่ำ เขาค่อย ๆ ทำทุกอย่างอย่างเชื่องช้า ค่อย ๆ ควักเอาสิ่งหนึ่งออกมาและมันทำให้ว่าที่เลขาของเขาที่ยืนมองดูตาโตเมื่อได้เห็น
มันเป็นความใหญ่โตอลังการของท่อนเนื้อเต็มไปด้วยเส้นเอ็นปูดโปนที่พุ่งผงาดออกมาจากกางเกงของปรินทร์ เขาจับมันไว้ด้วยมือทั้งสอง เห็นได้ชัดว่าแค่มือเดียวของเขายังกำไม่ค่อยรอบ โฉมนางระงับความตื่นเต้นเอาไว้และฟังคำสั่งต่อไปของบอส
“นั่งลง”
ปรินทร์ออกคำสั่ง โฉมนางปฏิบัติตาม หล่อนนั่งพับเพียบลงกับพื้นแต่ใกล้กันมากกับท่อนเนื้อที่สำหรับหล่อนแล้วมันเหมือนไส้กรอกเยอรมันยักษ์ที่น่าเอร็ดอร่อยเหลือใจ
“เงยหน้าซิ”
ปรินทร์ใช้มือข้างหนึ่งเชยคางของหญิงสาวเพื่อให้หล่อนเงยหน้าขึ้นมองแท่งร้อนที่พุ่งลำของมันเหมือนจรวดที่เตรียมพุ่งออกจากฐาน โฉมนางมองไม่วางตา
“ไหนลองทำให้ฉันพอใจซิ...แบบไหนก็ได้ ฉันให้อิสระ เพราะนี่เป็นงานของเธอ”
ปรินทร์พูดจบเขาก็ปล่อยตัวตามสบาย แต่ท่อนเนื้อที่พุ่งจากแกนกายของเขากำลังขมวดเกร็งเต็มที่ ปลายของมันผงกขึ้น ๆ ลง ๆ โฉมนางที่นั่งในท่าพับเพียบเหมือนสาวเรียบร้อยเลื่อนมือข้างหนึ่งไปจับท่อนเอ็นที่กำลังพุ่งชันนั้นไว้ในมือ
“แบบไหนก็ได้หรือคะ บอส?” ถามซ้ำและปรินทร์ก็ตอบว่า
“แบบไหนก็ได้...ฉันอยากรู้ว่าเธอจะผ่านการทดสอบงานนี้มั้ย”
แววตาของโฉมนางวิบวับ เจ้าหล่อนแลบลิ้นออกมาเลียปาก ตอนนั้นเองที่ปรินทร์เกิดอารมณ์ขึ้นมาจนท่อนเอ็นของเขาเหยียดยาวขยายมากกว่าเดิม ดูท่าว่าที่เลขาของเขาคนนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว
- ผู้เขียน
