ตอนที่ 5
1038 คำ
มือของโฉมนางเบาเหมือนขนนก ท่าทางหล่อนเหมือนสาวน้อยที่ไม่ค่อยประสีประสา แต่ปรินทร์กลับนึกในใจว่าเขายังจะไม่ตัดสินว่าโฉมนางจะไม่มีความรู้เรื่องแบบนี้
ก็ดูแววตาของเจ้าหล่อนซี มันเป็นประกายเวลาที่ช้อนมองเขา ปากของหล่อนนั่นอีก มันเผยอขึ้นลงเหมือนว่ากำลังหิวและอาหารอันโอชะก็รออยู่เบื้องหน้าตอนนี้แล้ว
“ตื่นเต้นบ้างมั้ยจ๊ะหนู?”
ปรินทร์ถามเสียงพร่า แทนที่โฉมนางจำรำคาญกับคำถามนั้นเจ้าหล่อนกลับส่งสายตาหยอกเย้าอย่างสาวขี้เล่นให้บอสที่เริ่มเกร็งตัวเพราความเสียวที่มันพุ่งทะยานขึ้นมาจากข้างล่าง
“แหม...ตื่นเต้นสิคะ...มันเป็นงานที่โฉมถนัดมากค่ะ บอส”
“อยากรู้ว่าเธอจะเก่งสักแค่ไหน...อุ๊บส์...อูว”
ปรินทร์ครางออกมาอย่างเผลอไผล ก็เจ้าหล่อนเล่นจับที่ปลายหยักบานของแท่งร้อนที่กำลังผงาด มันมีปฏิกิริยาตอบโต้ในทันที น้ำหวานหยดเล็ก ๆ ไหลออกมาอาบจนมันดูเงาวาว
“ซี๊ดดดด...นี่ล่ะงานของเธอ...ทำให้ฉันครางแบบนี้ล่ะ...อูย...ซี๊ด”
โฉมนางลงน้ำหนักมือ ใช้ปลายนิ้วถูไถเบา ๆ ที่ปลายหยัก มันกระดกหัวขึ้นลง เจ้าหล่อนเปลี่ยนจากมือเดียวเป็นเอาสองมือกอบกำแล้วรูดรึงขึ้น ๆ ลง ๆ จนบอสใหญ่นั่งแทบไม่ติดเก้าอี้
“อูววว...ซี๊ดดดด...ซี๊ดดดด”
ปรินทร์หลับตาและกัดปากตัวเองแน่น ไม่เคยมีเลขาสาวคนไหนทำให้เขาเร้าใจได้เท่านี้มาก่อน โฉมนางทำเหมือนเด็กสาวไม่รู้จักเรื่องอย่างว่า แต่ที่ไหนได้ลูกเล่นของหล่อนแพรวพราวอย่างกับเพชร
“บอสเสียวเหรอคะ?” ถามยิ้ม ๆ
“โอย...เสียวจะตายอยู่แล้วโฉมจ๋า...อย่าทรมานบอสนักเลย...เอาแบบว่า...ให้ถึงใจบอสสักทีเถอะโฉม”
“อืม...ถ้าอย่างนั้นโฉมไม่เกรงใจนะคะบอส”
โฉมนางโน้มตัวลงไปหาท่อนเอ็นที่เหมือนไส้กรอกยักษ์ เจ้าหล่อนจับส่วนปลายของมันยัดเข้าไปในปากแล้วดูดแรง ๆ จนปรินทร์ต้องยกสะโพกขึ้นรับความเสียว
“โอ๊ย...โอ๊ย...”
ประธานใหญ่ร้องเหมือนเจ็บปวด โฉมนางไม่ปล่อยให้เขาได้หายใจ เจ้าหล่อนจุดความเสียวในกายของบอสด้วยปากและลิ้นที่ทั้งดูดทั้งอมทั้งเลียจนน้ำลายเหนียวอาบไปทั่วท่อนเอ็นยักษ์
“บอสขา...ใหญ่เหลือเกินค่ะ...โฉมชอบจริง ๆ”
โฉมนางเอ่ยชมตอนที่ปล่อยให้ไส้กรอกในปากเป็นอิสระ ปากของหล่อนเคลือบลิปสติกสีแดงฉ่ำ มันแวววาวและทำให้ปรินทร์อดที่จะจินตนาการถึงส่วนที่ลึกเร้นของเจ้าหล่อนไม่ได้
“อา...อาว...อาว...โอย...โอย”
บอสร้องครางเสียงดังอย่างลืมตัว โฉมนางกลืนไส้กรอกของเขาเข้าปากและดูดมันอย่างเอร็ดอร่อย หล่อนทำเหมือนมันเป็นอาหารอันโอชะ ความแข็งที่ห่อหุ้มด้วยเนื้อลื่น ๆ รสหวานมันจนหล่อนแทบจะหยุดกลืนมันเข้าปากไม่ได้
“โอวววว...โอวววว....โฉมจ๋า...บอสเชื่อแล้วว่าหนูเก่งมาก...โอววว”
“โฉมทำได้มากกว่านี้อีกนะคะบอส”
โฉมนางเงยหน้าบอกเขา หล่อนยังอยู่ในท่านั่งพับเพียบแบบสาวเรียบร้อย มือของหล่อนจับส่วนโคนขนาดใหญ่ของไส้กรอกไว้แน่นและปากของหล่อนก็โอบรอบไส้กรอกพร้อมทั้งรูดขึ้นลงแรงขึ้นเร็วขึ้น
“โอยยย...โอยยย...โฉมจ๋า...ฉันจะตายมั้ยแบบนี้...ฉันต้องตายแน่ ๆ”
บอสครางแล้วเอนหลังพิงเก้าอี้ แหงนหน้าขึ้นแล้วหลับตาปี๋เพราะรู้สึกเสียวจนเกินบรรยาย โฉมนางยังดูดและเลียส่วนปลายไปจรดส่วนโคนของท่อนเอ็นยักษ์ บางครั้งก็อมไว้ให้มันดิ่งลึกลงไปถึงคอหอย
ไม่น่าเชื่อว่าปากเล็ก ๆ ของหล่อนจะร้ายนัก ปรินทร์ยกสะโพกเด้งขึ้น ๆ ลง ๆ ตามจังหวะของปากฉ่ำที่กลืนท่อนเอ็นเข้าไปชนิดที่ไม่กลัวว่ามันจะติดคอ
“อืม...บอสขา หนูไม่เคยเห็นของใครทั้งใหญ่ทั้งยาวแบบนี้เลยค่ะ อย่างนี้โฉมจะตั้งใจทำงานเลยนะคะบอส”
“หนูนี่น่ารักจริง ๆ...ซี๊ดดด...ซี๊ดดด...อูย...หนูจ๋า ไหนถอดกระดุมเสื้อออกหน่อยซิ บอสต้องเช็คให้ละเอียดก่อนว่า...หนูเหมาะกับงานนี้จริง ๆ มั้ย”
โฉมนางจำต้องละปากจากไส้กรอกที่หล่อนโปรดปราน หญิงสาวไล้เลียริมฝีปากเหมือนจะยั่วเจ้านายไปพร้อม ๆ กับเริ่มแกะกระดุมตั้งแต่เม็ดแรกลงไปจนถึงเม็ดเกือบสุดท้าย
แต่แค่นั้นก็พอที่ปรินทร์จะได้เห็นความอวบอิ่มของเจ้าหล่อนอย่างชัดเจน หน้าอกคัพใหญ่ที่เขาคำนวณคร่าว ๆ น่าจะใหญ่กว่าของลิลลี่ เลขาสาวที่ว่านมใหญ่มากจนเขาติดใจแต่ขนาดของโฉมนางใหญ่กว่านั้นอีกคัพไซส์เลยทีเดียว ปรินทร์กัดปากตัวเองอย่างมันเขี้ยว
“อืม...ไหนฉันต้องลองทดสอบดูนะว่ามันจะเต็มมือฉันดีมั้ย เพราะมันจะมีผลต่อการทำงานของหนูนะจ๊ะ”
โฉมนางแอ่นอกให้ เนินเนื้อสีขาวอมชมพูที่ถูกบราเซียปิดเอาไว้ครึ่งหนึ่งและเห็นปลายจุกสีแดงอยู่รำไรถูกฝ่ามือของบอสลูบไล้และเคล้นมันเบา ๆ
“อือ...ซี๊ดดด....บอสขา...อือ”
โฉมนางส่ายเอวไปมาพร้อม ๆ กับร่างของหล่อนที่บิดยักย้าย หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบลองล้วงนิ้วลงไปในบราเซีย สัมผัสกับปลายจุกที่ล้อมรอบด้วยสีแดงเป็นวงกลมเปล่งปลั่ง ทำเอาว่าที่เลขาถึงกับส่ายอกไปมาเพราะอยู่ไม่สุขเลยทีเดียว
“อืม...อุย...ซี๊ดดดด...อา...บอสขา...ตรงนั้นล่ะค่ะ...อืม”
ยิ่งปลายจุกสีแดงถูกกระตุ้นด้วยนิ้วของบอสก็ยิ่งทำให้โฉมนางแอ่นอกและยิ่งทำให้เนื้อเนินอวบทะลักล้นออกจากของบราเซีย กระทั่งเจ้าหล่อนเองทนไม่ไหวต้องเลื่อนตะขอชั้นในด้านหลังและดึงมันออกไปให้สิ้นเรื่อง
- ผู้เขียน
