ของรักของข้า
660 คำ
คอนโด
" นู่นห้องเธอ แล้วห้ามเข้ามายุ้งวุ่นวาย ที่ห้องนอนของฉันโดยเด็ดขาด เดี่ยวหาว่าฉันไม่เตือน" เอก ยืนเท้าสะเอวมองคนตัวบาง ด้วยสายตาชิงชังและรำคาญ ผิดกับมิ้นพอเธอรู้ว่าไม่ได้นอนห้องเดียวกับเอก ก็ยิ้มหวานจนตายี้ให้ชายหนุ่ม อย่างดีใจ
" ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ หนูสัญญาด้วยเกียรติ
ของลูกเสือสำรอง เลยค่ะ" มิ้น ยืนตะเบะสองนิ้ว ของลูกเสือสำรอง แล้วยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่ม เอกเห็นท่าทางน่ารักแบบ นั้นหัวใจแกร่งก็เต้นแรงเหมือนกำลังวิ่ง ออกกำลังกายหนัก
" ทะ ทะ ทำบ้าอะไร ปัญญาอ่อน" เอก พูดเสียงตะกุกตะกัก แล้วเดินหน้าแดงเข้า ไปที่ห้องนอนของตัวเอง
" เอ้า ไม่ชอบก็ไม่ชอบ สิลุงไม่เห็นต้องดุเลย" มิ้นตะโกนตามหลัง ชายตัวสูงก่อนจะทำหน้ามุ้ยให้ อย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินลากกระเป๋าเข้ามา ที่ห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะเก็บสำภาระเข้าที่ แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
เวลาต่อมา
ซ่า......เคร่งๆ
เสียงกระทะกับตะลิว กระทบกันดังสนั่นหวั่นไหวในครัว พร้อมทั้งกลิ่นหอมของ พัดกระเพราหมูสับ ไข่ดาวลอยออกมาเตะจมูก
" หูย.......หอมเชียว ของรักของข้า ของรักของข้า.... " มิ้น ทำหน้าฟินตาก็จ้อง มองข้าวผัดกระเพรา อย่างหิวจนน้ำลายสอ
" ทำบ้าอะไร หะเหม็นชะมัด" เอก ยืนมองเด็กน้อยที่กำลัง ทำท่าทางบ๊องๆ ได้ซักพักหนึ่งแล้วแถมยังแอบยิ้มออกมา ด้วยความเอ็นดู อย่างไม่รู้ตัว เพราะความใสซื่อไร้เดียงสาของเธอ ทำให้เอกเสือตัวพ่อ ไม่เคยเห็นและสัมผัสมาก่อน ก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก
" นี้ลุงมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ" มิ้น หันหน้ามาอย่างตกใจ เมื่อเห็นชายตัวใหญ่มายืนไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
" นี้เธอ เธอเรียกใครลุงไม่ทราบ" เอกรู้สึกอารมณ์ เสียเมื่อได้ยินคนตัวน้อยตรงหน้า เรียกเขาว่าลุง แถมยังมองด้วยสายตาใสซื่อ
" เอ้า ก็คุณแก่กว่าหนูตั้ง6 ปีนี้ค่ะ" มิ้นเดินถือจานข้าวเข้าไปตรงหน้าชายหนุ่ม แล้วเขย่งตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เอก สายตาทั้งสองมองประสานกัน
โดยใบหน้าใกล้กัน แทบรู้สึกถึงลมหายใจ ของกันและกัน
จากนั้นมิ้นก็ถ่อยห่างออกมา แล้วยิ้มหวานส่งให้ คนตรงหน้า
" หิวใช้ไหมล่ะ " มิ้นก็ยัง ยิ้มหวานไร้เดียงสาตามประสาของเธอ ผิดกับเอกที่ยืนหน้าแดง หัวใจแกร่งเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะรีบเดินหน้าตาตื่นออกไปข้างนอก โดยทิ้งให้คนตัวน้อยยืนงงๆ อยู่แบบนั้น
" เอ้าเป็นอะไรของเค้านะ แค่แซวว่าหิวไม่เห็นต้องโกรธขนาดนั้นเลย " มิ้น เดินส่ายหน้าอย่าง ออ่นใจก่อนจะหันหน้า แล้วยกจานข้าวขึ้นมาดม ด้วยท่าทางตื่นเต้นตามประสา แล้วพาตัวเองกับ ของรักของข้า มานั่งทานที่โต๊ะกินข้าว พร้อมทั้งเปิดดูซี่รี่ย์ในมือถือ อย่างคนอารมณ์ดี
ตึด....ตึด....
" ว่าไหงค่ะคุณกล้วย....." มิ้นพูดกับคนปลายสาย ด้วยความดีใจ
(แก หนีมาก่อนไม่ยอมบอกเลย...นะยัยบ้า)
เสียงคนในสาย ด่ากราดออกมาเสียงดัง
" เฮ้ย...ขอโทษทีแก พอดีคุณป้าขึ้นมาเยี่ยมแม่ที่บ้านพอดี เลยขอท่านติดรถมาด้วย" มิ้นไม่ได้พูดความจริงให้ คนเป็นเพื่อนฟัง และเธอก็มั่นใจว่าคุณแม่ไม่ได้เล่าให้ฟัง เพราะถ้าเล่าให้ฟัง นางไม่ใช้แค่ด่าแต่จะมาพร้อมคำถาม เป็นชุด อย่างแน่นอน
( เอ้อ เจอกันพรุ่งนี้อีบ้า) กล้วยตะวาด ใส่โทรศัพท์ ทะลุออกมาตามสาย ก่อนจะกดวางสาย ทันทีเมื่อด่าเสร็จ 55555
- ผู้เขียน
