ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา

เรื่องบังเอิญ

“นางร้ายไป๋หรงไปเที่ยวทะเลกับใคร??”

เกิดกระทู้เรียกกระแสคุยกัน ผู้คนต่างคาดเดา เรื่องนี้ไม่มีทางผิดพลาด

แน่นอนว่าต้องไปกับอี้เฟยหยาง

ไป๋หรงยังคงไม่รู้เรื่องราวใด ๆ

เฟย เฟย เองก็ไม่ได้โทรสอบถาม เธอลางสังหรณ์บอวว่าเรื่องนี้เธอถอยห่างจะดีกว่า

ส่วนคนที่น่าสงสารที่สุด ย่อมเป็น อี้เฟยหยางผู้ตกเป็นผู้มีข่าวกับไป๋หรงมา 2-3 วันนี้ ชายหนุ่มกลับไม่เจอหน้าหญิงสาวคนนั้นมาตั้งแต่วันนั้น วันที่ไปทานข้าวด้วยกัน และหากเดาไม่ผิดวันนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขารอการติดต่อกลับจากหญิงสาวทุกวัน จากที่เขาทิ้งนามบัตรไว้ให้สถานการณ์เงียบกลับแบบนี้ เขาค่อนข้างจะสับสน

“ทำไมข่าวออกมาว่าผมซื้อรถให้ไป๋หรง” ชายหนุ่มเอ่ยถามบอดี้การ์ด

“นักข่าวกับเหล่าแฟนคลับท่าน คาดเดาเองครับ”

"คาดเดาได้เป็นเรื่องเป็นราว แล้วนี่ไป๋หรงไปเที่ยวทะเลกับใคร”

ขายภาพได้ตั้ง 100 ล้าน จะซื้อรถราคา 13 ล้าน อี้เฟยหยางย่อมไม่แปลกใจ ทว่าอย่างไรก็ต้องสืบข่าวนางร้ายคนนี้สักหน่อยหรือคบคนอื่นอยู่ ใครกันที่กล้ายุ่งกับผู้หญิงที่เขาต้องตาเลขาส่วนตัวกลับมาในเวลาไม่ถึง 10 นาที

“ไม่มีครับท่าน เธอไปคนเดียว” สิ้นคำตอบ

อี้เฟยหยางคิ้วขมวดงุนงง

มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างมาดร้ายเขาก็ไม่ได้ไปทะเลมานานไปเที่ยวผ่อนคลายสักหน่อยดีกว่า

“จองห้องพักที่ใกล้ห้องไป๋หรงที่สุด และเราไปพักผ่อนกันวันนี้”

ทุกอย่างเรียบร้อยรวดเร็ว ไม่นานอี้เฟยหยางก็ปรากฏตัวที่โรงแรมดังกล่าว

เดิมข่าวของไป๋หรงทุกคนก็ต่างเฝ้าจับตาดู นักข่าวบางสำนักได้ติดตามไปเรียบร้อย ตั้งแต่มาถึงโรงแรมไป๋หรงยังไม่ปรากฏตัว ทว่าก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เมื่ออี้เฟยหยางปรากฏตัวแทน

ภาพอี้เฟยหยางปรากฏในฟีดข่าวเฟสทามทันที

“นักธุรกิจหนุ่มอี้เฟยหยางไปเที่ยวทะเลกับใคร??”

แน่นอนไม่ผิด ทุกคนคิดว่าไปกับไป๋หรง

กระทู้ที่ 2 โด่งดังแชร์กระหึมกันอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างทายกันว่าตอนเย็นนี้พวกเราต้องเจอรูปถ่ายคู่แน่นอน

ทั้งสองคนไม่ได้ออกมาเปิดเผย ทุกคนต่างคาดเดาเรื่องราวทำให้พวกเขาต่างสนุกสนาน

ไป๋หรงไม่ได้รู้เรื่องราวในกระแสตอนนี้จิตใจเธอกำลังอยู่เสียงคลื่นเซาะทราย

กลิ่นทะเล กลิ่นน้ำ กลิ่นแสงแดดและความสดใสของท้องฟ้ากำลังกล่อมเกลาจิตใจเธอให้ล่องลอยไปตามสายลม

ภาพวาดวันนี้เป็นภาพเงาหลังของเธอในจินตนาการ

ยืนเสื้อปลิ้วไสวอยู่ริมหาดส่งผ่านอารมณ์ผ่อนคลายและแฝงความเหงาในที

ผ่านไป 2 ชั่วโมงไป๋หรงจึงลุกขึ้นมาดื่มน้ำและนั่งเอนกายบนโซฟาระเบียนส่วนตัวของห้องพัก เมื่อหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นภาพอี้เฟยหยางในโรงแรมที่เธอพัก ไป๋หรงก็ยิ้มเล็กน้อย เย็นนี้คงมีเหตุบังเอิญเจอกันแน่นอน ต้องสวยมากสักหน่อย

มื้อเที่ยงไป๋หรงสั่งอาหารมาทานเล็กน้อยไม่ได้เก็บเรื่องราวในสื่อและอี้เฟยหยางมาใส่ใจ เธอนั่งตกแต่งภาพวาดต่อ

ไป๋หรงนั่งวาดภาพจนกระทั่งเกือบ 17.00 น. แดดเย็นลงแล้วเธอจึงตั้งใจจะไปเดินชมวิวให้เท้าสัมผัสทรายสักหน่อย และไปเล่นบทบังเอิญด้วย แน่นอนชุดที่ใส่ย่อมเป็นชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่

เธอเป็นนางร้ายจะใส่แบบเรียบร้อยได้อย่างไร

“ท่านครับ คุณไป๋หรงออกจากห้องไปแล้วครับ”

“ออกมาเสียที” อี้เฟยหยางพูดขึ้นน้ำเสียงค่อนข้างหงุดหงิด ในใจก็ครุ่นคิดหรือหญิงสาวจะไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ หรือ อาจจะนอนพึ่งตื่น ไม่เป็นไร วันนี้เขามาพักผ่อน

“หาดส่วนตัวของโรงแรมครับ” เมื่อรู้เป้าหมาย อี้เฟยหยางก็ดิ่งไปทันที

“ค่ะ สวัสดีค่ะ คุณอี้เฟยหยางมาทำธุระหรือคะ”

ไป๋หรงเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงสดใส เธอไม่ได้หลบหลีกอี้เฟยหยาง ความสวย พร้อมหุ่นเซ็กซี่ภายใตบิกินนี่ตัวจิ๋ว กระชากใจอี้เฟยหยาง ความหงุดหงิดภายในใจพลันสลายไปไม่มีเหลือ แววตาเป็นประกายสุภาพพลันคิด

มาทำธุระเป็นเหตุผลที่ดี

“ใช่ครับ ถ้าคุณไป๋หรงพักที่โรงแรมเรสสิต้า คุณไป๋หรงก็เป็นแขกของผม”

วิธีอวดความร่ำรวยเป็นสิ่งที่อี้เฟยหยางถนัดที่สุด

“จริงหรือคะ มีส่วนลดให้ไป๋หรงไหมเอ่ย” ใจไป๋หรงอยากถามว่าฟรีไหมด้วยซ้ำ ในเมื่อเขาต้องการจะให้เธอก็ต้องรับไว้

“แน่นอนครับ ผมจะแจ้งพนักงานไว้ แล้วเย็นนี้ผมขอบริการเป็นอาหารเย็นคุณไป๋จะได้ไหมครับ”

“ขอบคุณมากเลยค่ะ เดินเล่นด้วยกันไหมคะ”

สำหรับไป๋หรงการให้ความหวังเล็กๆ น้อยๆ ไม่เข้าหาแต่อ่อยเรื่อยๆ ได้

“ได้สิครับ ได้เดินริมหาดทะเลกับคุณไป๋หรงถือว่าเป็นเกียรติของผมเลย”

“คุณอี้เฟยหยางปากหวานจังเลยนะคะ” ไป๋หรงเค้นยิ้มที่ดูยั่วยวนและน่าค้นหาที่สุดส่งให้ไป

รอยยิ้มนั้นทำให้อี้เฟยหยางเกิดจินตนาการในใจไปไกล ภาพในใจเด่นชัด

ผมกำลังสยบให้ผู้หญิงคนนี้ เธอกำลังกดผมลงน้ำ แขนขาผมอ่อนระทวยเธอรุนแรงและไร้ความปราณี

ไป๋หรงรู้สึกไม่ปลอดภัยกับสายตาของอี้เฟยหยาง เธอเริ่มมีคำถามในใจ ผู้ชายคนนี้ใช่อี้เฟยหยางตัวจริงหรือไม่นะ

ภาพของทั้งคู่ถูกโพสและแชร์ไปอย่างรวดเร็ว

แต่นี้ไม่ใช่ภาพแอบถ่ายแต่อย่างไร เป็นฝีมือของอี้เฟยหยาง

เขาต้องการประกาศให้คนรู้ว่า

นางร้ายไป๋หรงเป็นของเขา ห้ามใครมาจีบเด็ดขาด