ความสำเร็จของผมมันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาล่ะมั้ง

2585 คำ

ผมถูกลากมายังลานฝึกการต่อสู้ด้วยมือเปล่าเพียงเวลาไม่กี่นาวี ก่อนนาวีจะปล่อยมือจากคอเสื้อผมเมื่อสายตาเหลือบเห็นบรรดาซอมบี้ฮันเตอร์กองร้อยสำรองรุ่นเล็กมากมายที่ยืนเข้าแถวรวมพลกันอยู่ ผมถึงได้เดินด้วยตัวเองโดยไม่มีเขานำทางก็ในตอนนี้ “ฉันจะไปคุยกับครูฝึก นายรออยู่ตรงนี้” เขาออกคำสั่ง ไม่รอให้ผมตอบรับ ก็เดินออกไปหาซอมบี้ฮันเตอร์จากกองร้อยหลักตัวใหญ่ที่ยืนคุมแถวอยู่หน้ายุวทหารพวกนั้น ผมเลยมีเวลามากพอให้ปรายตาสำรวจพื้นที่รอบ ๆ สถานที่ฝึกในวันนี้ก็เป็นเหมือนกับที่ฝึกส่วนอื่น ๆ นั่นแหละ ต่างกันนิดเดียวก็ตรงที่มันเป็นพื้นที่โล่ง ไม่มีอุปกรณ์ใด ๆ วางอยู่เลย นอกจากเส้นวงกลมขนาดใหญ่สีแดงที่ถูกทาสีอยู่บนพื้นปูนซีเมนต์เท่านั้น ผมไม่รู้ว่ามันมีไว้ทำอะไร ทว่าก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก นอกจากเหลือบมองนาวีที่ยืนคุยกับครูฝึกคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะปรายตามองมาทางผม “เฮ้ยทหาร! มานี่ซิ” ครูฝึกนั่นก็แหก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม