อบบ์ทำท่าจะปฏิเสธ แต่ผมไม่สนใจ เป็นฝ่ายประคองใบหน้าเขาเข้ามาใกล้แล้วประกบจูบเอง ผมหลับตาลงยามริมฝีปากของเราสัมผัสกันและกัน ความกระอักกระอ่วนยังคงพร่างพรายในใจผม มันไม่เหมือนกับตอนที่ผมจูบริชชีสักนิด ไม่เหมือนเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่ว่าร็อบบ์น่ารังเกียจหรอกนะ แต่ผมรู้สึกราวกับว่าถ้าจะจูบกับผู้ชายสักคน ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นริชชีคนเดียวเท่านั้น
ถึงกระนั้นก็เนิ่นนานทีเดียวที่ผมลิ้มรสเรียวปากนุ่มของร็อบบ์ กระทั่งเสียงของใครบางคนดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมถึงได้ผละออกจากเขาอีกครั้ง
“นาวี!”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำให้ผมกับร็อบบ์หันไปยังต้นเสียง ก่อนสายตาจะปะทะเข้าให้กับริชชีที่บัดนี้ใบหน้าหล่อบิดเบี้ยวไปด้วยแรงโกรธ ผมใจหายวาบด้วยไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาจะมาเจอผมกับร็อบบ์ในสภาพนี้เข้า
“นายมาที่นี่ทำไม” ผมพยายามกลบเกลื่อนเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วยการทำท่าหงุดหงิดใส่เขา
แต่มันไม่เป็นผล ริชชีไม่แม้แต่จะมองผมสักน
