หม่าจิ้งซิ่นรู้ความนัยจากสายตาที่มารดาส่งมา เขาส่งยิ้มประจบไปให้ขันทีชรา เอ่ยด้วยท่าทางนอบน้อมว่า “เฉากงกงกล่าวหนักเกินไปแล้ว ข้าไหนเลยจะไม่รู้ว่าช่วงนี้ต้องปฏิบัติตัวเช่นใด ท่านแม่เพียงแค่ลงโทษคนเล็กน้อยเท่านั้นเอง จากนั้นก็จะขับไล่พวกนางออกไปจากจวน ไม่ได้มีเจตนาจะสังหารบ่าวรับใช้สองนางนี้แน่นอน”
แม้จะเห็นสายตาที่มองมาอย่างไม่เชื่อของอีกฝ่ายแต่หม่าจิ้งซิ่นก็หาได้สนใจไม่ เขาแค่ทำคำพูดของตัวเองให้เป็นจริงเสียก็สิ้นเรื่อง กับบุตรสาวผู้นี้เขาคิดว่าส่งนางออกไปอยู่นอกจวนจะเป็นการดีที่สุด หากยังอยู่ที่นี่ต่อไป สักวันคงได้ถูกท่านแม่สังหารทิ้งจริงๆ เป็นแน่ ยามมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับคนในจวนท่านแม่มักจะโทษว่าเป็นความผิดของเด็กน้อยเสมอ เมื่อสบโอกาสเขาจึงไม่รอช้ากล่าวสิ่งที่คิดกระทำมาตลอดออกไปทันที
“หากไม่คิดสังหารก็ดีแล้ว ข้าเพียงแค่เตือนด้วยความหวังดี ไม่อยากให้ตระกูลหม่าทำเรื่องที่ขัดต่อพระราชเสา
