พีรยาหยุดสะอื้นถ้อยคำที่เขาเอ่ยออกมามันเป็นความจริงหรือเปล่า แล้ว... จะมาทำดีเพื่ออะไร ในเมื่อเขาแย่งชิงสิ่งสำคัญจากชีวิตเธอไปแล้ว
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะพี่วิทย์ พีก็แค่ของเล่นของพี่ พี่จะมาสนใจทำไม พี่วิทย์ก็แค่ให้พีทำหน้าที่บนเตียงให้พี่ก็พอ ไม่จำเป็นต้องพาไปเสนอหน้าข้างนอกให้พี่ต้องอับอายหรอกค่ะ พี่วิทย์อย่าลืมนะคะว่าตัวพี่ยังมีคุณลินินอีกคน!”
รณวิทย์หน้าตึงไม่เคยคิดว่าคำพูดหยาบคายจะออกมาจากปากผู้หญิงเรียบร้อยเช่นพีรยา แววตาร้าวรานที่มองมามันเหมือนมีดกรีด ถ้อยคำเชือดเฉือน สีหน้าเจ็บปวด เขารู้และสัมผัสมันได้จากเธอ แต่อย่าได้หวังว่าเขาจะยอมปล่อยมือเธอไป ไม่มีวัน ร่างกายเธอจะต้องอยู่ในอ้อมกอดเขา เสียงหวานจะต้องครางเพื่อเขาเท่านั้น หากเธอหนีเขาจะตามสุดล้า
ไหล่มนถูกจับบีบแน่นจ้องมองลึกในดวงตา พีรยาสั่นสะท้านนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดแม้อยากจะร้องออกมา แต่ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอจึงได้แต่กัดฟั
