คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ แม้จะรู้สึกตกใจที่เขาและเธอสบตากัน แต่ไม่นึกว่าพีรยาจะมีท่าทางเช่นนี้ แล้วเธอเป็นอะไรถึงได้ทำท่าราวกับกลัวเขานักหนา หรือว่าเขาดูใจร้ายใจดำมากอย่างนั้นหรือ?
เสียงประกาศจากทางสายการบินบอกเที่ยวบินถึงประเทศไทย ชายหนุ่มรีบคว้ากระเป๋าพลางสาวเท้าเดินพร้อมกับหญิงสาวไปที่ช่องผู้โดยสาร เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพีรยานั่งเกร็งไม่กล้าเหลือบมองเขาอีกจนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง หญิงสาวชะงักเมื่อรู้สึกหนักที่หัวไหล่เธอก้มมองเห็นเขากำลังหลับศีรษะพิงไหล่เธออยู่หญิงสาวจ้องมองเขาก่อนใช้มือประคองให้เขานอนหลับสบาย
“ฝันดีนะคะพี่วิทย์...”เธอบอกเขาเสียงแผ่วเบา
ดวงตาคมเปิดออกคำพูดเมื่อครู่เขาได้ยินชัดเต็มสองหู ไม่อยากคิดว่าเขากับพีรยากำลังมีใจตรงกัน ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แต่จะหาหนทางพิสูจน์ว่ามันใช่หรือเปล่า แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงขึ้นมาเขาจะทำเช่นไร เมื่อรักระหว่างเขากับเธอ
