ผ่านมาแล้วหลายวันกับชีวิตใหม่ในจวนใหม่
ครอบครัวซ่งสำหรับซิงเยว่ เดิมทีควรว่างเปล่าในทุกๆ ด้าน ทุกความรู้สึก
ไม่มีความรักหรือความผูกพันใดๆ สักนิดเดียว
แม้แต่ความแค้นเคืองยังไม่มี ทว่าเมื่อมาเยือนถึงเรือนกลับมีความรู้สึกเจ็บปวดซึมลึกอย่างยากจะควบคุม
ยิ่งได้เห็นท่าทีอบอุ่นอ่อนโยนของซ่งเสวียนชิงในฐานะสามีและฐานะของบิดา ซิงเยว่ยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวที่เบ้าตา
นางคิดว่าหากเป็นผู้อื่นมาเห็นเขาในอิริยาบถต่างๆ ที่เป็นเยี่ยงนั้น คงพร้อมกันออกปากชื่นชมว่าเขาเป็นบุรุษที่ดี
ซิงเยว่คิดว่าบางทีความดีของบุรุษผู้หนึ่งอาจเป็นพลังทำลายล้างให้ทุกสิ่งพังพินาศได้อย่างไม่น่าให้อภัย
ต่อให้ชดใช้อย่างไรก็ไม่สาสม...
หญิงสาวคิดพลางเดินทอดน่องเอื่อยเฉื่อยไปตามทางเดินหินกรวด
ยามนี้เรื่องซ่งเสวียนชิงกับจูซิ่วนั้นนางพับเก็บไว้ก่อน เพียงพยายามสังเกตทุกสิ่งรอบกายที่มิคล้ายคุ้นเคยใดๆ อย่างต้องการทวง
