“เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนนะ” บดินทร์พูดต่อเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าที่เปียกชื้นของน้ำฟ้า
“เอ่อ...” น้ำฟ้าชำเลืองหันไปมองอดัม ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมสองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงขายาวสีเข้มกับเสื้อยืดสีเข้มที่มีลายจุดเล็กๆเข้ารูป เพราะวันนี้อดัมแต่งตัวเข้ากับวัยของเขาทำให้เขาดูสดใสอีกครั้ง
อดัมยิ้มเล็กน้อยเมื่อตอนนี้เขาเริ่มมีตัวตนขึ้นมาแล้ว และขยับเข้าไปใกล้เตียงคนไข้มากขึ้น
“ผมอดัมครับ” อดัมเอามือออกจากกระเป๋าและส่งมือให้บดินทร์พร้อมกับแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ เพราะถ้ารอให้น้ำฟ้าเป็นผู้แนะนำวันนี้ไม่รู้เขาจะได้จับมือกับพี่ชายเธอเหรอเปล่า เพราะน้ำฟ้ากลายเป็นคนติดอ่างหรือคนใบ้ไปแล้ว ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้เพราะท่าทางแบบนี้ของเธอเขาก็พึ่งเคยเห็นเพราะปกติเธอจะต่อปากต่อคำกับเขาไม่มีลดทอนเลย
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” บดินทร์ตอบกลับพร้อมกับยื่นมือจับกับมือของคนที่ยืนอยู่ “แล้วคุณอดัมคงไม่รังเกียจที
