หมินหมิ่น Say ::
การมาทะเลของเรามันช่างเคร่งเครียด ท่านริวของฉันมีอาการคิ้วขมวดเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา มีเรื่องอะไรงั้นหรือ ทำไมถึงต้องเคร่งเครียดขนาดนี้ พวกเราก็ออกมาจากที่นั่นได้อย่างปลอดภัย ทำไมถึงยังเครียดอยู่อีก
"บ้านของหมินหมิ่น หญิงสาวมิอาจจะออกจากบ้านได้ แม้จะจำไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็จำได้บ้างแล้ว เพิ่งจะเคยรู้ว่าหาดทรายมันเป็นเช่นนี้ นุ่มเท้าแบบนี้ เพิ่งรู้ว่าทะเลนั้นเป็นสีเขียว หาใช่สีฟ้าครามเช่นเดียวกับในตำรา หมินหมิ่นคิดว่าในวังหมินหมิ่นอาจจะเป็นตัวแสบ ท่านริวว่าเช่นไร" ฉันหันไปคุยกับท่านริว ที่ไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด ช่างเถอะ ท่านริวอาจจะมีเรื่องงานให้คิด
"ถ้าจะไปโรงพยาบาลต่อ คงไม่ได้เล่นน้ำ ไปเถอะ" เสียงของท่านริวเรียกให้ฉันขึ้นจากทราย แต่เราเพิ่งจะมาถึงได้ 10 นาที ขาของฉันเพิ่งจะได้แตะพื้นทราย
"หมินหมิ่นทราบแล้ว" ฉันได้แต่มองผู้คนที่เดินกันพลุกพล่านอย่างอิสระ แบบนี้มันต่างกร
