กลางดึกคืนนั้นเอง
ริว Say ::
ผมแอบมาดูคนที่ตอนนี้หลับไปแล้ว เมื่อไหร่ผมจะได้เธอคนเดิมคืน ผมลูบหัวคนที่หลับแต่ผมของเธอเปียก หมอนของเธอก็เปียก ร้องไห้อีกแล้วเหรอ เธอจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ ผมจะทำยังไงกับเธอดี 'ทำไมเธอถึงได้ทำนิสัยเหมือนฉันขนาดนี้' ตอนนั้นคนรอบข้างจะหงุดหงิดผม เหมือนที่ผมหงุดหงิดเธอแบบนี้ไหมนะ ผมสอดตัวลงนอนข้างเธอ แล้วจะดึงเธอเข้ามากอด คนที่หลับกลับผลักผมออกทันที ยังไม่หลับสินะ
"จะโกหกต่อไป ให้ได้อะไร คนเขารู้หมดแล้วว่าเธอจำฉันได้ ทำไมไม่ให้ฉันช่วยแก้ปัญหา ทำไมถึงเก็บปัญหาไว้คนเดียว ไหนเธอบอกว่าฉันเป็นสามี เธอโกหกว่าลืม แล้วฉันต้องลืมรึไง ฉันเนี่ยจำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่วันที่เธอกระโดดออกมาจากกระจก จนวันนี้ ฉันยังไม่เคยลืมเลย วันแรกเธอใส่ชุดสีอะไร เธอชอบทำอะไร ไม่ชอบทำอะไร แต่เธอจะมาโกหกว่าลืมฉันแบบนี้ ใจร้ายนะ" ผมพูดกับคนที่ยังดันผมออก
"ข้าจำไม่ได้"
"โกหก ฉันรู้ว่าเธอ
