หมินหมิ่น Say ::
งาน งานอีกแล้ว อย่างน้อยไม่มีชายหาด ก็ควรจะพาไปดูทะเลสิ แต่ทำไมที่นี่มีผู้หญิงเยอะจังเลย แล้วคนพวกนี้บ้างก็ร้องไห้ บ้างก็เชิดหน้า บ้างก็ผลัดหน้า ตอนนี้ก็หนาพออยู่แล้ว จะโปะให้หนาเหมือนกำแพงบ้านเลยหรือ
"เอ้ย!!!! ทำไมไม่ไปต่อแถว" ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเดินมากระชากแขนฉัน ให้ไปรวมกับผู้หญิงพวกนั้น
"ต่อแถวอะไร ฉันจะไปมองทะเล" แต่คำพูดของฉัน หามีผู้ใดฟัง แถมยังกระชากแขนฉันไปรวมกับพวกนาง จนฉันถลาไปกับพื้น หานซัว พี่แอล จะขอความช่วยเหลือจากใครดี ท่านริวววววว
"มุกใหม่ว่ะ แบบนี้ พวกพี่เจอมาเยอะ เป็นหนี้ก็อย่าคิดจะหนี ขายตัวใช้หนี้ไป!!!!!" เสียงชายฉกรรจ์บอกฉัน
"ฉันไม่เคยเป็นหนี้ใคร รั้งตัวฉันไว้แบบนี้ สามีของฉันคงจะไม่ยอม ฉันจะไปแล้ว ได้โปรด ปล่อย" ฉันพยายามจะเดินหนี แต่กลับโดนพวกมันตีเข้าให้ โทษฐานที่ฉันไม่ฟัง คนพวกนี้มันยังไง
"เป็นหนี้ก็ต้องจ่าย ผัวมึงจะเป็นใครกูไม่สน ให้ลูกน้องพว
