บทที่ 6 คุณครูสอนวาดรูปคนสวย
1014 คำ
หลังจากที่หญิงสาวบ่นว่าเบื่อๆชายหนุ่มก็ให้ลูกน้องไปหาคุณครูสอนวาดรูปที่เก่งที่สุดมาให้หญิงสาว วันนี้หญิงสาวตื่นเต้นมากๆเพราะคุณครูจะมาสอนเป็นวันแรก หญิงสาวตื่นแต่เช้ามานั่งรอที่ห้องนั่งเล่น ชายหนุ่มซื้อหาอุปกรณ์สำหรับวาดรูปมาให้อย่างครบถ้วน เธอแอบหวั่นไหวกับความเอาใจใส่ที่ชายหนุ่มมอบให้ มีสาวสวยคนหนึ่งก้าวเท้าเข้ามาในคฤหาสน์ ที่รักตาโตเมื่อเธอแนะนำตัวว่าเป็นคุณครูของเธอ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะน้องที่รัก”
“ยินดีมากๆเช่นกันค่ะคุณครูน้ำใส ที่รักขอฝากตัวด้วยนะคะ”
“ได้เลยค่ะ” หลังจากที่ทำความรู้จักกันแล้วคุณครูก็เริ่มสอนเรื่องทฤษฏีให้ลูกศิษย์คนใหม่ฟัง แน่นอนว่าหญิงสาวฟังอย่างตั้งใจแม้จะพอมีทักษะด้านนี้อยู่บ้าง เธอมาพร้อมกับนำสมุดกับปากกามาจดรายละเอียดต่างๆ เอาไว้เพราะหัวสมองน้อยๆ อย่างเธอฟังผ่านๆ คงจะไม่ได้อะไรมาก เริ่มต้นด้วยการฝึกจับดินสอที่มีด้วยการหลายรูปแบบเพื่อการวาดแต่ละชนิด และความต้องการส่วนลึกของหญิงสาวคือการวาดภาพภวินท์ให้ออกมาเหมือนเขาบ้างมุมก็ยังดี
“อยากวาดรูปใครหรอคะ”
“อยากวาดพี่ภวินท์ค่ะ”
“เขาหน้าตาเป็นยังไงหรอคะ พี่เคยเห็นแต่คนบอกเล่าเรื่องราวของเขาแต่ไม่เคยเห็นหน้า เขาไม่ชอบออกสังคมหรอคะ”
“ก็ทำนองนั้นค่ะ เขาคงไม่ชอบความวุ่นวาย นี่ค่ะรูปพี่ภวินท์” น้ำใสรับรูปถ่ายของชายหนุ่มมาถือแล้วก็รู้สึกตกอยู่ในภวังค์ ผู้ชายหล่อรวยขนาดนี้ไม่น่าเป็นคนเก็บตัวเองไว้แบบนี้เลยเสียของหมด
“คุณครูคะ คุณครู”
“อะ เอ่อ ขอโทษทีจ้ะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าเนาะ”
“ดีค่ะ” หญิงสาวกลับมาสนใจการสนอีกครั้งเพราะยังไงก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองให้ดีด้วยไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของเธอคงจะเลือนหายไปอย่างง่ายดาย
“น้องที่รักเรียนรู้ไวมากค่ะ”
“คุณครูชมเกินไปแล้วค่ะ ที่รักยังต้องฝึกอีกเยอะ”
“พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิคะ”
“น้องที่รักเป็นอะไรกับคุณภวินท์หรอคะ” คำถามของคนตรงหน้าทำให้หญิงสาวรู้สึกอึ้งเพราะเอาจริงๆเธอก็ไม่รู้คำตอบของคำถามข้อนี้ดีนัก เธอรู้แต่ว่าเธอมาอยู่กับเขาก็เพื่อทำทุกอย่างให้เขาพอใจ หญิงสาวจึงเลือกที่จะโกหกออกไป
“เป็นน้องสาวค่ะ ญาติห่างๆกันน่ะค่ะ”
“จริงหรอคะ น้องที่รักโชคดีจังเลยนะคะที่มีพี่ชายเอาใจใส่แล้วก็ตามใจทุกอย่างเลย” หญิงสาวทำได้แค่ตอบกลับยิ้มๆ เจอคำถามนี้เข้าไปเธอรู้สึกหมดสนุดขึ้นมาทันที หลังจบชั่วโมงการเรียนน้ำใสยังคงไม่ไปไหนโดยอ้างว่าอยากขอเจอผู้ปกครองของเธอก่อนนั่นก็คือภวินท์ แต่บังเอิญว่าชายหนุ่มโทรมาหาเธอแล้วบอกว่าวันนี้จะกลับค่ำน้ำใสจึงยอมล่าถอยไปแต่โดยดี
ภวินท์รู้สึกเหนื่อยล้ากับปัญหาที่เจอแต่พอกลับมาบ้านแล้วมีหญิงสาวนั่งรอเขาอยู่แบบนั้นก็ทำให้หัวใจของเขาค่อยๆพองโตช้าๆ เขาก้าวเข้าไปหาเธอ จากนั้นก็ยื่นมือไปลูบผมของเธอเบาๆ เธอเราเรื่องทั้งหมดในวันนี้ให้เขาฟังระหว่างที่คนทั้งคู่กำลังเดินขึ้นไปยังชั้นบน
“สนุกขนาดนั้นเลยหรอ”
“สนุกมากๆเลยค่ะ คุณครูน้ำใสอธิบายละเอียดมาก เอาไว้ผลงานของที่รักเสร็จแล้วจะเอามาอวดนะคะ”
“ได้สิ แต่ว่าตอนนี้พี่เหนี่ยวตัวจะแย่”
“รับทราบค่ะ เดี๋ยวที่รักจะดูแลพี่เอง” ชายหนุ่มยิ้มขำกับท่าทางกระตือรือร้นของหญิงสาว เขาโทรศัพท์ไปหาอบเชยเพื่อให้ทำการขนข้าวของของหยิงสาวมาอยู่ที่ห้องนอนใหญ่ของเขาระหว่างที่เธอกำลังทำอะไรบางอย่างด้านใน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ ไปพักกันเถอะวันนี้ผมไม่กวนแล้ว”
“ค่ะ” หลังจากที่อบเชยและสาวใช้ในบ้านคนอื่นๆผละห่างออกไปหญิงสาวก้เปิดประตูออกมาพอดี เธอรู้สึกมึนงงที่ข้าวของของเธอมาวางกองอยู่กลางห้องของชายหนุ่ม เขาไม่พูดอะไรมากบอกแค่ว่าให้เธอจัดข้าวของเข้าตู้ให้เรียบร้อยก่อนที่เขาจะออกมาจากห้องน้ำ คงถึงเวลาที่เธอจะต้องใกล้ชิดกับเขาแล้วสินะ แค่คิดใจของเธอก็เต้นระรัวพิสูจน์ได้ด้วยการวางทาบมือบางบนอกข้างซ้ายของเธอ
“เรียบร้อยไหม”
“อะ เอ่อเรียบร้อยค่ะ”
“เข้าไปอาบน้ำสิ” ชายหนุ่มออกคำสั่ง
“อาบห้องพี่เลยหรอคะ” หญิงสาวถามกลับเสียงดัง เขาไม่หวงพื้นที่ส่วนตัวของเขาเลยหรือ
“ใช่ และจะอาบที่นี่ตลอดไป”
“ค่ะๆ เข้าใจแล้วค่ะ” หญิงสาวรีบควานหาชุดนอนและผ้าเช็ดตัวจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำทันที เมื่อประตูปิดลงเธอก็สัมผัสได้ถึงร่องรอยของคนตัวโตเต็มไปหมด เมื่อครู่เข้ายืนล้างตัวใต้ฝักบัวใหญ่นี้แน่ๆ เธอชอบกลิ่นตัวของเขา วันนี้ได้มีโอกาสลองครีมอาบน้ำของเขา เธอจะมีกลิ่นกายแบบเขาไหมนะต้องลองพิสูจน์ เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำบนร่างกายออกช้าๆ ขั้นตอนต่อไปคือการสวมใส่ชุดนอนลายการ์ตูนตัวโปรดของเธอ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าเวลาเธออยู่คนเดียวเธอมักจะไม่ได้สวมใส่อะไรไว้ข้างในเลย เอจึงไม่กล้าออกไปเผชิญหน้ากับคนตัวโตโดยตรง เสียงเคาะประตูดังขึ้นหญิงสาวสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
- ผู้เขียน
