“ไม่เชิงหรอกค่ะ แต่ครั้งนี้คุณพ่อคุณแม่อนุญาตง่ายดายจังค่ะ”
“ท่านคงเห็นว่าดอกแก้วโตแล้ว เมื่อก่อนยังเด็กน่ะครับ” ถึงเขาจะเป็นคู่หมั้นของการะบุหนิง แต่เขาเองก็อยู่ในกรอบ ไม่เคยทำอะไรเสียหายเกินงาม แต่รอบนี้บิดามารดาของเธออนุญาตจริงๆ เมื่อเขาขอพาเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดในช่วงวันหยุด
“คงอย่างนั้นค่ะ แต่ดอกแก้วไม่มีเสื้อผ้ามาเลยนะคะ” เธอยังอยู่ในชุดนักศึกษาตอนที่เขาไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยเมื่อครู่
“พี่ให้คนเตรียมให้แล้ว อยู่หลังรถ”
“เราจะไปไหนกันเหรอคะ”
“เดี๋ยวถึงก็รู้เองครับ”
“พี่เขมคงจะเครียดเรื่องงาน เมื่อกี้พี่ดูเงียบๆ ดอกแก้วถามก็ไม่ตอบ”
“พี่ขอโทษครับ อย่าคิดมากเลย ถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะครับ ถึงที่หมายแล้วพี่จะปลุกเอง” เขายื่นมือมาลูบศีรษะของเธอเบาๆ การะบุหนิงยิ้มให้เขา แต่ยังไม่ได้นอนหลับอย่างที่เขาบอก ส่วนเขมินทร์นั้นจิตใจว้าวุ่นไปหมด เขานึกถึงภาพตอนที่ไปรับคู่หมั้นแสนสวยของตัวเอง
