“สวัสดีค่ะพี่รามัญ”
“อ่าว ลมหนาวมาแล้วเหรอ มานั่งนี่สิพี่สั่งเครื่องดื่มเอาไว้ให้แล้ว”
เสียงรามัญทักทายขึ้นอย่างดีอกดีใจที่ได้เจอลมหนาว เขาส่งยิ้มกว้างแบบที่ไม่เคยให้กับใครมาก่อนพร้อมกับเดินไปยกเก้าอีกออกเพื่อให้เธอนั่งได้อย่างสะดวก
“ขอบคุณมากค่ะ ว่าแต่มีเรื่องด่วนรึเปล่าคะเนี่ย”
ลมหนาวถามขึ้นทันทีพร้อมกับมองจ้องคนตรงหน้าอย่างรอฟัง เธออุตส่ารีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาหาเขา เพราะเขาบอกว่ามีเรื่องด่วนมากจะบอกเธอ เธอเลยออกมาโดยไม่ทันได้แม้กระทั่งบอกรังสิมันต์เพราะเขาเอาแต่อาบน้ำนานจนเธอรอไม่ไหวเลยเขียนโน๊ตบอกเอาไว้แทน
“แหม ถ้าไม่มีเรื่องด่วนพี่คงไม่ได้เจอลมหนาวใช่ไหมเนี่ย...พี่ก็แค่มีของมาให้”
รามัญพูดออกมาอย่างรู้สึกตามที่พูด เพราะอันที่จริงเขาอยากเจอเธอทุกวันและทุกเวลาด้วยซ้ำถ้าทำได้ แต่ก็ได้แค่คิดเมื่อลมหนาวยังไม่คิดเปิดใจให้เขาสักที
“โธ่ ก็พี่รามัญบอกว่ามีเรื่องด่วน ลมหนาวก็ตกใจสิคะ”
“ฮ
