ตอนที่ 5 กุหลาบแรกแย้ม NC+
1388 คำ
“อื้มมมมมมม”
เสียงครางอย่างพึงพอใจของรังสิมันต์ดังขึ้น เมื่อลมหนาวค่อยๆตอบสนองจูบเขากับมาเพราะทานทนความซ่านสยิวที่ชายหนุ่มกำลังป้อนให้ไม่ได้อีกต่อไป จากแรงผลักค่อยๆกลายเป็นยกแขนขึ้นมาคล้องลำคอหนาเอาไว้เมื่อร่างเล็กไร้เรี่ยวแรงแทบทรุดลงไปกองอยู่บนพื้นถ้าไม่มีที่ยึด
“อื้อออ อ๊ะ คะ...คุณ อ๊า อื้ออออ”
เสียงลมหนาวครางประท้วงออกมาหลังจากล้มตัวลงนอนราบบนที่นอนเรียบร้อยแล้วจากฝีมือของรังสิมันต์และตามมาพร้อมกับร่างใหญ่ของเขา ปากร้ายซุกซบดอมดมความหอมหวานไปตามซอกคอระหงที่ตอนนี้กลิ่นครีบอาบน้ำที่เขาคิดว่าเป็นกลิ่นเดียวกับกลิ่นตัวของเธอกำลังเชิญชวนให้เขาได้เชยชิม ก่อนจะมาหยุดลงที่สองเต้าสวยแข็งขึงเป็นตุ่มไต รังสิมันต์ไม่รอช้า อ้าปากรับเอามันเข้าไปทันที
“อ๊า!!!!!!”
ลมหนาวครางเสียงดังเมื่อความอุ่นร้อนเข้าครอบครองสองปทุมถัน ร่างบางแอ่นรับมันอย่างลืมตัวพร้อมกับยกมือขึ้นกอบกำผมของรังสิมันต์แน่นหนัก ก่อนเขาจะเลื่อนตัวลงมาจูบซับไปตามหน้าท้องแบนราบเมื่อดื่มด่ำจนพอใจแล้ว เรียวลิ้นสากตวัดเลียไปมาอย่างช่ำชองในเรื่องรัก ก่อนจะมาหยุดนิ่งที่กลุ่มขนสีดำขลับ ที่ไร้การตัดตกแต่งเหมือนอย่างผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยร่วมเตียง มือใหญ่ยกขึ้นไล้วนเล่นกับมันไปมาอย่างสนุกมือ ก่อนจะจับขาเรียวอ้าออกกว้างเพื่อเชยชมกลางกายสาวที่เขายังไม่เคยได้เห็นมันเลยสักครั้ง
“มะ...ไม่...อย่า...”
ตาคมมองจ้องอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เมื่อกลีบสาวอวบอูมสีชมพูหวานเหมือนกุหลาบแรกแย้มที่ยังไม่เคยได้มีผู้ใดมาแตะต้อง ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมันอีกครั้ง
“บอกผมมาสิ ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณ”
“......................”
เสียงแหบพร่าเอ่ยถามขึ้นก่อนจะกลับไปจ้องมองกลางกายสาวอีกครั้ง เพราะตั้งแต่ที่เขามีอะไรกับผู้หญิงมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นกลางกายสาวที่ดูเหมือนของเด็กที่ไม่เคยมีใครได้ลุกล้ำเข้าไป ส่วนลมหนาวตอนนี้เธอแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีกับคำถามของเขา เพราะที่ผ่านมาเธอพยายามแสดงออกให้ทุกคนคิดว่าเธอผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะแล้ว แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ความจริงว่าเธอนั้นไม่เคยโดยชายใดลุกล้ำกล้ำกายร่างกายเลยสักคน ด้วยเหตุผลอันยิ่งใหญ่บางประการ ทำให้เธอยังรักษามันมาได้ถึงทุกวันนี้
“ไม่ตอบ...งั้นเรามาพิสูจน์กันดีกว่า...”
รังสิมันต์ไม่รอช้าก้มลงไปจนชิดกุหลาบสาวก่อนจะดอมดมเอาความหอมของครีมอาบน้ำเข้าไปจนเต็มปอด จากนั้นปากร้อนก็ค่อยๆกดจูบลงไปบนกลีบอวบอูมอย่างไม่นึกรังเกียจพร้อมกับส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปเชยชิมน้ำหวานที่กำลังปริ่มออกมาจากร่องรักสาว ทำเอาลมหนาวที่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงได้แต่กอบกำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อความซ่านสยิวกำลังจู่โจมอย่างหนักหน่วง ปากเล็กกัดเข้าหากันแน่นเพื่อกั้นเสียงไม่ให้ครวญครางออกมาเสียงดัง ก่อนจะทนไม่ไหวเมื่อนิ้วยาวค่อยๆลุกล้ำเข้าไปด้านในพร้อมกับปาดขึ้นลงอย่างย่ามใจ
“ฮึ่ม!!! แน่น...ตอนนี้ผมเกือบรู้คำตอบแล้ว...เหลือแค่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น”
เสียงแหบพร่าราวกระซิบของรังสิมันต์บอกขึ้น ก่อนจะเริ่มลุกล้ำหนักเข้าไปเรื่อยๆพร้อมกับกดปากเข้าไปใหม่ คราวนี้เรียวลิ้นสากไม่ได้ทำเพียงปาดเลียเชยชิม เมื่อมันชอนไชลุกล้ำเข้าไปบนร่องรักที่หลั่งรินน้ำหวานใสออกมา ก่อนจะพยายามจ้วงลึกเข้าไปในร่องแคบ ที่ยิ่งเข้าไปเขายิ่งค้นพบความจริงที่ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อแค่เพียงลิ้นเล็กยังแทบเข้าไปไม่ได้แล้วนับประสาอะไรกับแก่นกายใหญ่ยักษ์เกินมาตรฐานชายไทยของเขา ยิ่งคิดความตื่นเต้นต้องการยิ่งมีมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ปากร้อนกดจูบดูดดึงไปบนยอดปุ่มกระสันที่ยังหลบอยู่ในร่องรักสาว ก่อนมันจะค่อยๆนูนเด่นออกมาเมื่อเจ้าของร่างกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆจากความต้องการของตัวเอง ร่างบางเริ่มเด้งรับปากร้อนของเขาอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะขยับเสียดสีไปมาอย่างต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่กำลังได้รับ รังสิมันต์เร่งเร้าดูดดึงระรัวลิ้นไปมาอย่างต้องการไม่แพ้กันกับหญิงสาว ไม่นานร่างสาวก็กระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยความต้องการออกมาอย่างสุดที่จะทานทน
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!!! อู้ว อ๊า คะ...อ๊า อื้ออออ คุณ อื้อ พะ..พอแล้ว อื้ออออออ”
ลมหนาวเอ่ยขึ้นเสียงสั่นพร้อมกับรีบขยับกายออกห่าง เพราะตอนนี้เธอไม่อาจยอมให้เขาเชยชิมได้อีกต่อไป เพราะมันรู้สึกเสียวซ่านทรมานจนแทบทนไม่ไหวแล้ว ส่วนรังสิมันต์เขาไม่ได้รั้งเธอเอาไว้ แต่กับจ้องมองกุหลาบสาวที่ฉ่ำวาวไปด้วยน้ำรักและน้ำลายของเขาอย่างคาดไม่ถึง เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้ ไม่เคยทำอย่างนี้ และไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน ไม่พอ...ใช่เขารู้สึกว่ายังไม่พอทั้งๆที่เธอปลดปล่อยออกมาแล้ว เขาอยากเชยชิมมันอีกครั้ง และอีกครั้งจนเขาเองก็ยังตกใจกับสิ่งที่กำลังคิดและต้องการ ส่วนลมหนาว ตอนนี้เธอรู้สึกทุกอย่างหมุนวนไปมาจนต้องรีบหลับตาลง กลางกายเต้นตุบตับอย่างห้ามไม่อยู่ ท้องน้อยบิดเกร็งไปมาเหมือนกับว่ากำลังบีบเอาบางอย่างออกมา ขาเรียวค่อยๆหุบเข้าหากัน ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความเงียบ
“!!!!!!!!!!!!”
พอลืมตาขึ้นมาลมหนาวถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่ตรงหน้า แก่นกายชายที่ดูยังไงก็ใหญ่กว่าแขนของเธอผงาดชี้อย่างน่าเกรงขาม นี่สินะเหตุผลที่รังสิมันต์เงียบหายไป เขาไปถอดชุดที่สวมใส่อยู่ออกไปจนเหลือแต่ร่างเปล่าเปลือย
“ดะ...เดี๋ยวก่อน ปิดมัน...หันไปทางนั้น เอามันเก็บไว้ก่อน...”
หญิงสาวถึงกับพูดขึ้นไม่เป็นศัพท์เมื่อเธอทั้งอายทั้งตกใจจนต้องรีบเบนสายตาหนี ทำเอารังสิมันต์ที่เห็นท่าทีนั้นถึงกับเผลอยิ้มออกมา เขาไม่เคยเห็นใครเหมือนเธอมาก่อน เหมือนจะกล้าแต่ก็ดูกลัว เหมือนจะกลัวแต่ก็ไม่ยอมวิ่งหนี
“ฉัน...ฉันต้องการรู้คำตอบ”
“คำตอบ?...คำตอบอะไร”
ชายหนุ่มถามออกมาอย่างแปลกใจกับสิ่งที่เธอถาม ก่อนจะถามกลับไป
“กะ...ก็...เป็นแฟนฉันถ้าต้องการมีอะไรกัน...”
รังสิมันต์ถึงกับจ้องหน้าลมหนาวนิ่ง เขาลืมไปเสียสนิทว่าครั้งก่อนที่เตียงล่มก็เป็นเพราะข้อเสนอนี้ของเธอ ส่วนลมหนาวก็จับจ้องหน้าของเขานิ่งไม่แพ้กัน หญิงสาวภาวนาให้เขาตอบตกลงเพราะทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้นกว่านี้
“ตกลง...สามเดือนใช่ไหมที่เธอบอก”
“!!!!!!!!!”
ลมหนาวถึงกับตกใจอย่างคาดไม่ถึงว่าเขาจะตอบตกลงออกมา ปากเล็กอ้าค้างอย่างไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ส่วนรังสิมันต์ เขามองหน้าหญิงสาวอย่างสงสัย เมื่อเธอยื่นขอเสนอเป็นแฟนของเขาแต่ทำไมถึงขอเวลาเพียงแค่สามเดือน นี่แหละที่เขาสงสัย แต่สุดท้ายความสงสัยที่มีก็ถูกเก็บเอาไว้แต่เพียงในใจเมื่อความต้องการตรงหน้ามีมากกว่า ชายหนุ่มค่อยๆจับเอ็นใหญ่จ่อเข้าไปที่ร่องรักสาว ที่เขาจับขาเรียวอ้าออกกว้างเพื่อรอรับความสุขสมจากเขาโดยไม่มีแม้แต่แรงขัดขืนจากหญิงสาว
- ผู้เขียน
