ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำใหม่เพราะว่าไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เมื่อคืนและตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้วด้วย เหนียวตัวชะมัดเลยเพราะความฝันนั่นซ้ำๆ จนเหนื่อยและเสียพลังงานไปมาก ฉันเลือกเสื้อผ้าที่ใส่สบายเพราะวันนี้หยุดไม่ต้องออกไปไหนแต่ว่ามีแขกคงไม่ต้องบอกเนอะว่าใคร?
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?”
“ยังมั้ง” ครืน ฉันเดินไปเลื่อนเก้าอี้ก่อนจะนั่งลงเพราะโซนิคเตรียมอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
“กวน...หิวหรือยังกินได้เลยนะ”
“ไปเอาจานชามมาจากไหน?” เพราะที่ห้องฉันไม่มีของแบบนี้แน่นอน
“ห้องฉันดิ...ห้องเธอมีอะไรที่ไหนถามจริงกินข้าวกับอะไรเนี่ย?”
“อิ่มทิพท์” ฉันแกล้งบอกไปแบบนั้น
“ตลกเอาจริงจังดิ”
“ตลกไม่เห็นขำเลย” เอาแต่ทำหน้าดุๆอยู่ได้ ฉันไม่สนใจและลงมือกินข้าวเพราะหิวข้าวแล้วเมื่อคืนก็ไม่ได้กินอะไรนอกจาก..
