กลร้าย เล่ห์รักกามเทพ EP.13 ความอึดอัดในหัวใจ
1458 คำ
23 : 45 นาฬิกา
"ทำไมบ้านมันถึงเงียบอย่างนี้วะ แล้วทำไมทางเดินมันถึงได้คดเคี้ยวแบบนี้วะ’’ คิมหันต์เอ่ยโวยวายออกมาด้วยความเมา กว่าจะหนีรอดออกมาจากเจ้าเธอได้ก็เกือบแย่ แล้วยังยัยบ้าปานดาวนั่นอีก โทรยังไงก็ไม่รับสาย ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่เธอหายไปไหน....“มีใครอยู่บ้าง มาช่วยฉันหน่อยสิ” เสียงโวยวายดังมาจากข้างล่างทำให้รอมตัดสินใจเดินลงมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเดินลงมาก็เห็นเจ้าน้องชายตัวดีเมาและโวยวายอยู่ด้านล่าง
“ดึกดื่นป่านนี้แกจะโวยวายทำไมเจ้าคิม เดี๋ยวคุณแม่ก็ตื่นหรอก”
“พี่รอมอย่ามาโกหกผมเลย คุณแม่ไม่อยู่บ้านหรอก เพราะผมโทรหาท่านแล้ว ตอนนี้คุณแม่อยู่เชียงใหม่ พี่จะมาโกหกผมทำไม” คิมหันต์โวยวายเอากับพี่ชาย
“แล้วแกจะโวยวายให้มันได้อะไรขึ้นมา”
“ผมอยากรู้ว่าพวกพี่พาเมียผมไปไว้ที่ไหน” คิมหันต์โวยวายเอากับพี่ชายทันที เมื่อกลางวันหญิงสาวอยู่กับพี่ชายเขานี่นา แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน
“แกจะบ้าเหรอ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเมียแกอยู่ไหน” รอมเอ่ยออกไปก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ใจ นี่เขารักผู้ช่วยเลขาของเขาหรือไง แล้วตอนนี้เธอไปอยู่เสียที่ไหน ถ้าไม่ได้กลับบ้าน
“ก็ตอนกลางวันปานดาวเขากลับกับพวกพี่นี่นา บอกผมมาเดี๋ยวนี้นะว่าพวกพี่พาเมียผมไปไว้ที่ไหน”
“ฉันจะไปรู้เหรอว่าปานดาวไปไหน เขาเป็นเมียแก แกก็ต้องรู้สิว่าเขาหายไปไหน เป็นผัวเมียภาษาอะไร ถึงไม่รู้ว่าเมียตัวเองหายไป” รอมย้อนน้องชายออกมาด้วยความหงุดหงิด และไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชายต้องมาคอยย้ำ ซ้ำเติมเขาให้มันเจ็บไปกว่านี้
“โธ่เว้ย” คิมหันต์ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
“แกเป็นบ้าอะไรของแกเจ้าคิม ถ้าเมาแล้วก็กลับไปนอนได้แล้ว” เวคินทร์เดินลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมป่านนี้แล้วยังมีเสียงดังเอะอะโวยวายอยู่ เขาเลยตามมาดูก็เห็นน้องชายคนเล็กกับคนรองยืนทะเลาะกัน
“พี่คิงส์กับพี่รอมพาเมียผมไปไว้ที่ไหน” ชายหนุ่มหันกลับมาโวยวายพี่ใหญ่ของบ้านทันทีที่เห็นหน้า
“แกจะบ้าเหรอ ฉันจะเอาเมียแกไปทำไมกัน” เวคินทร์ต่อว่าน้องชายคนเล็กขึ้นมาทันที ปานดาวจะไปไหนมาไหน แล้วเขาจะตรัสรู้หรือไง เขาไม่ใช่สามีของปานดาวเสียหน่อย ถึงจะได้รู้ว่าหญิงสาวไปไหน
“ผม”
“แล้วแกโทรศัพท์หาเมียแกหรือยัง” เวคินทร์ถามออกมาพร้อมกับส่ายหน้าในความไม่รู้จักโตของน้องชายคนเล็ก
“ผมโทรไปแล้วแต่เขาไม่รับสาย ผมไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยหงุดหงิด นี่เขาเป็นบ้าอะไร ทีกับผู้หญิงคนอื่นเขาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย แต่กับยัยบ้านี่เขาจะเป็นจะตายให้ได้หากเจ้าเธอไม่รับสายเขา
“แล้วทำไมเมียแกถึงไม่รับสายแกล่ะ แกทำอะไรผิดไว้หรือเปล่า” เวคินทร์หันมาตั้งคำถามเอากับเจ้าน้องชายตัวดี
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่บอกผมหน่อยสิว่าผมทำอะไรผิดไป” คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“แกรู้หรือเปล่าว่าปานดาวเป็นอาจารย์สอนพิเศษด้วย” รอมถามน้องชายออกไปด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นอาการอึ้งไปของน้องชาย ตกลงน้องชายคนเล็กของเขากับปานดาวเป็นสามีภรรยากันจริงหรือเปล่า เขาก็ชักไม่มั่นใจแล้วสิ
“ไม่ทราบครับ” ชายหนุ่มตอบพี่ชายอย่างอึดอัด
“แกเป็นสามีภาษาอะไรถึงไม่รู้ว่าเมียแกทำงานอะไรบ้าง” รอมตะคอกใส่น้องชายด้วยความโกรธ
“แกกับปานดาวเป็นสามีภรรยากันจริงหรือเปล่าเจ้าคิม” เวคินทร์ถามน้องชายออกมาอย่างแปลกใจ เป็นสามีภรรยากันได้อย่างไร ถึงไม่รู้ว่าภรรยาของตัวเองทำงานอะไรบ้าง เขาเริ่มไม่แน่ใจกับเรื่องที่น้องชายคนเล็กบอกว่าปานดาวเป็นภรรยาแล้วสิ
“เขาเป็นเมียผมจริงๆนะครับพี่คิงส์ ผมจะโกหกพี่ทำไม” คิมหันต์หน้าเสียเล็กน้อยเมื่อเจอคำถามแบบนี้จากพี่ชาย
“แล้วแกรู้อะไรไหมบางที ที่ปานดาวเขาโกรธแกอาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อกลางวันก็เป็นไปได้ เพราะเขาก็เป็นถึงอาจารย์แต่เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามแบบนั้น รู้ถึงไหนอายเขาไปถึงนั่น” รอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุดันใส่น้องชาย พร้อมกับรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวขึ้นมาเหมือนกัน แล้วตอนนี้เธอไปอยู่เสียที่ไหน
“ผมว่าเราลองโทรหาปานดาวเขาอีกครั้งไหมครับพี่คิงส์”
“ก็ดีเหมือนกัน งั้นแกลองโทรหาเขาดู”
“ครับพี่คิงส์” รอมตอบพี่ชายออกมาพร้อมกับยกโทรศัพท์โทรหาหญิงสาวทันดี โดยไม่ทันสังเกตถึงสีหน้าของน้องชายคนเล็ก
คิมหันต์มองพี่ชายคนรองอย่างแปลกใจ อาการของพี่ชายคนรองมีอาการกระตือรือร้นในการหายตัวไปของปานดาวมาก จนทำให้เขาเกิดความกังวลและหวั่นใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ หรือว่าพี่ชายคนรองชอบปานดาว “ทำไมพี่รอมมีเบอร์ปานดาวล่ะครับ” จึงถามออกไปอย่างสงสัย เมื่อสังเกตอาการของพี่ชายคนรองแล้ว ต้องเป็นไปอย่างที่เขาคิดแน่นอน
“แล้วทำไมฉันจะไม่มีเบอร์ปานดาวล่ะเจ้าคิม” รอมชั่งใจน้องชายคนเล็ก ก่อนเอ่ยออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงติดแข็งกร้าว ดวงตาคู่คมกล้ามองลึกลงไปในดวงตาของน้องชาย สายตาที่มองมามันเต็มไปด้วยความกังวลและไม่มั่นใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เชื่อเรื่องที่น้องชายคนเล็กเป็นสามีของผู้ช่วยเลขาของเขา
“เอ่อ...”
“ปานดาวเขาเป็นผู้ช่วยเลขาฉัน แกมีปัญหาอะไรกับฉันอีก” รอมเอ่ยออกมาด้วยความขุ่นเคือง และจากอาการดังกล่าวของน้องชายคนรองกับคนเล็กไม่ได้รอดพ้นสายตาของเวคินทร์เลย ถ้าเขาไม่หยุดสองคนนี้มีหวังทะเลาะกันทั้งคืนแน่
“ว่าไงรอม โทรหาปานดาวติดยัง” เวคินทร์ถามออกมาด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวเหมือนกันเพราะจากเหตุการณ์เมื่อกลางวันดูเธอจะโกรธน้องชายคนเล็กเขามาก
“ติดครับพี่คิงส์ แต่ปานดาวเขาไม่รับสาย” รอมเอ่ยออกมาอย่างเป็นห่วงหญิงสาว
“ไหนลองโทรอีกทีสิ”
“ครับ”
รอมกดเบอร์โทรหาหญิงสาวอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง และไม่นานเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ก็กดรับสายจากเขา ชายหนุ่มจึงตัดสินใจถามปลายสายออกไปด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความเป็นห่วง
“บอกผมหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้คุณอยู่ไหน”
(เอ่อ...ปาน”)
“บอกมาเถอะว่าคุณอยู่ไหน เจ้าคิมเขาเป็นห่วงคุณมากนะ” รอมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเพื่อปกปิดความรู้สึกของตนเองจากหญิงสาว เขาคงต้องยอมรับความจริงเสียที ไม่ว่าปานดาวจะเป็นภรรยาของน้องชายหรือไม่ เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเธอได้แล้ว
(คุณรอมอย่าบอกน้องชายคุณนะคะว่าปานอยู่ที่ไหน ถ้าคุณสัญญากับปานแล้วปานจะบอกคุณ)
“ได้ครับ ผมสัญญา” รอมตอบทันทีเพราะกลัวว่าปานดาวจะไม่ยอมบอกว่าเธออยู่ที่ไหน ตอนนี้เขาควรเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอมากกว่าสิ่งอื่นใด
(คือปานมาเป็นวิทยากรอบรมเกี่ยวกับ การเป็นผู้นำ ให้น้องๆนักศึกษานะคะ กลับอีกทีก็คงจะเป็นวันอาทิตย์บ่ายนะคะ แล้วคุณรอมสัญญาแล้วนะคะว่าจะไม่บอกน้องชายคุณ คือปานอยากทำงานแบบสบายใจนะคะ ถ้าเขารู้เดี๋ยวจะมาป่วนงานปานพังอีก)
“ครับ ผมสัญญา” รอมตอบออกไปด้วยความโล่งใจ เมื่อรู้ว่าหญิงสาวไม่ได้หายไปไหน หลังจากตัดสายจากหญิงสาว รอมก็หันมาคุยกับพี่ชายและไอ้น้องชายตัวดีทันที
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
