“ไม่ปล่อย ทำไมเธอต้องไปยุ่งเรื่องของสองคนนั้น” รอมบอกด้วยความขบขัน รอมรู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้รักและเป็นห่วงปานดาวมากแค่ไหน จนลืมเป็นห่วงตัวเองไปเสียสนิท รอมดึงร่างบางเพียงนิดเดียว ก็ทำให้หญิงสาวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดเขาเป็นที่เรียบร้อย
มินตรามัวแต่ห่วงเพื่อนสนิทจนไม่ทันระวังตัว พอตั้งสติได้ก็โวยวายใส่ชายหนุ่มทันที เธอไม่เข้าใจทำไมเธอถึงไม่หลุดพ้นผู้ชายบ้าๆคนนี้เสียที บางทีกลับไปถึงกรุงเทพฯเธอคงต้องชวนเพื่อนสนิทไปทำบุญทำทานบ้างแล้ว เผื่อบางทีอะไรๆอาจจะดีกว่านี้ก็ได้
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำรุ่มร่ามแบบนี้กับฉัน...ปล่อยนะโว้ย” มินตราตะคอกรอมด้วยความโกรธแต่ดูเหมือนรอมจะไม่ได้สะทกสะท้านกับอาการของมอนตรา กลับกอดหญิงสาวแน่นเข้าไปอีก
“ถ้าฉันอยากได้อะไร ฉันก็ต้องได้ เธอไม่มีทางขัดขวางฉันได้หรอก แล้วตอนนี้ฉันก็อยากได้เธอ”
รอมบอกแบบไม่อ้อมค้อม มินตราถึงกับโกรธจนหน้าแดงและกำลังจะระงับอารมณ์ไม่อยู่อีกแล้ว เ
