บทที่ 5

827 คำ
ภามหมุนร่างภรรยาให้หันมาเผชิญหน้า อุ้มคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้งก่อนดูดกลืนทุกคำพูดที่ไม่อยากได้ยินด้วยริมฝีปาก สอดปลายลิ้นสากเข้าไปเกี่ยวกวัดกับเรียวลิ้นของหญิงสาว ในขณะที่มือข้างหนึ่งค่อยๆ แกะกระดุมจนสาบเสื้อชุดนอนของขวัญหลุดออกจากกัน เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวบางและอกอวบอิ่มยามไร้อาภรณ์ ชายหนุ่มผละจากริมฝีปากบวมเจ่อที่เขาเป็นคนทำ ปล่อยให้ของขวัญได้พักหายใจ ส่วนตัวเองหันมาชื่นชมกับเรือนร่างงดงามราวสลักของภรรยา "ขวัญเซ็กซี่" "อย่ามอง" ดวงตาสีวิสกี้ที่มองมา คล้ายว่ากำลังแผดเผาเธอ หญิงสาวสั่นไปทั้งร่าง วาบหวามกระสันเสียว สำหรับเธอ ภามทรงเสน่ห์เสมอ เขาสุขุมในยามกลางวัน ทว่าดุดันเมื่ออยู่บนเตียง ของขวัญพยายามใช้สองมือปกปิดทรวงอกและนาผืนน้อยตรงกลางหว่างขา ทว่ามือเธอก็เล็กเกินกว่าจะปิดได้หมด หรือไม่อกภูเขาไฟของเจ้าหล่อนก็ใหญ่ล้นทะลักจนเกินไป แต่ไม่ว่าอย่างไหนก็เป็นเรื่องดีทั้งนั้น "ปิดทำไมครับ น่ามองขนาดนี้" ข้อแขนเล็กถูกเขารวบเก็บด้วยมือเพียงข้างเดียวไว้เหนือศีรษะหญิงสาว ภามซุกหน้าเข้าหาสองเต้า สูดดมผิวเนื้อบริเวณนั้น ฟอนเฟ้นกายสาวอย่างหลงใหล ยิ่งนานวันไป เขาก็ยิ่งกระหายเซ็กซ์จากผู้หญิงตรงหน้า "อื้อ~" ภามตวัดลิ้นสลับดูดปลายยอดอ่อนไหว ทั้งข้างซ้ายและขวา เขาแยกขาของเธอออกพร้อมทั้งแทรกตัวเข้ามา ดุนดันตัวตนแข็งขึงกับจุดที่ไวต่อสัมผัสที่สุดในร่างกายเธอ "น้ำเยอะ" ชายหนุ่มนั่งคุกเข่ากับพื้น แยกสองขาเรียวออกจากกัน มองความงดงามของของขวัญก่อนลงปลายลิ้นสะกิดตุ่มติ่ง ดูดน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมาไม่ให้หลงเหลือ มันอร่อย อร่อยจนยากจะหยุด "พี่ภามขา ยะ อย่า" เธอเสียวจนแทบขาดใจ ปากที่เอ่ยห้าม กับการกระทำของของขวัญเด้งที่รับสัมผัสจากเขามันสวนทางกันอย่างน่าชัง ภามลงลิ้นละเลงรัวลิ้มชิมน้ำหวาน ของขวัญดิ้นพล่านก่อนที่ร่างกายหญิงสาวจะกระตุกเมื่อถูกส่งขึ้นสวรรค์ เจ้าของร่างบางอ่อนระทวยหลังถูกสามีทรมานจนใจแทบขาด "พี่ภามใจร้าย" ดวงตาคู่หวานมองนายแพทย์ภามอย่างตัดพ้อ กลางวันเขาอยู่กับผู้หญิงอีกคน ทว่าพอตกกลางคืนกลับมาทำอย่างนี้กับเธอ "เดี๋ยวขวัญก็รู้ว่าพี่ใจร้ายได้กว่านี้" เขาจัดการลอกคราบตัวเอง ชักแท่นเอ็นที่พรั่งพร้อมจ่อไปตรงหน้าโพรงถ้ำฉ่ำชุ่มของภรรยา ตั้งใจจะทำให้เธอได้รู้อีกเป็นครั้งที่พันที่หมื่นว่าทรมานแทบขาดใจจริงๆ เป็นยังไง ทว่ายังไม่ทันที่นายแพทย์ภามจะได้ทำตามความปรารถนา ของขวัญก็คว้าบางอย่างที่เธอซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยเมื่อตอนหัวค่ำยื่นไปตรงหน้าสามี “นี่มันอะไรกันขวัญ!” อย่าบอกนะว่าของขวัญจะให้สวมถุงยาง? เอากันมาตั้งนาน จะมาใส่อะไรเอาป่านนี้ นายแพทย์ภามทั้งโมโหทั้งไม่เข้าใจสิ่งที่ภรรยากำลังทำ “เซฟเซ็กซ์ไงคะพี่ภาม” ยอมรับอย่างกล้าหาญว่าเธอรักภามแทบถวายหัว กระนั้นมันก็คนละเรื่องกันกับการที่ต้องรับความเสี่ยงจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ภามมีผู้หญิงคนอื่น เขาไม่ใช่ผู้ชายสะอาด ถ้าอยากนอนกับเธอก็ต้องป้องกัน “ถ้าพี่ภามจะเอาขวัญก็สวมถุงยางค่ะ” ถุงยางที่ของขวัญซื้อมาถูกนายแพทย์ภามปาทิ้ง เขาอุ้มหญิงสาวไปที่เตียง โยนเธอลงอย่างไม่คิดอ่อนโยนเหมือนอย่างที่เคยเป็น “อย่านะพี่ภาม!” เธอรู้ทันความคิดสามีว่าภามจะทำอะไร “ขวัญบอกแล้วไงว่าถ้าจะนอนด้วยกันก็ต้องป้องกัน” “พี่ไม่คิดว่ามันจำเป็น” นายแพทย์พยายามแยกขาเรียวออกจากกัน ทว่าของขวัญไม่ยอมให้สามีกระทำในสิ่งที่เขาต้องการได้สำเร็จ เธอขัดขืน จิกข่วน ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเอง แม้กระทั่งฟาดฝ่ามือลงที่ข้างแก้มผู้ชายที่รักเพื่อเรียกสติ ของขวัญก็ทำ ทว่าไม่อาจหยุดนายแพทย์ภามที่กำลังบ้าคลั่ง ชายหนุ่มต้องการภรรยานั่นคือส่วนหนึ่ง อีกเรื่องเขาอยากเอาชนะคนใต้ร่าง ของขวัญไม่เคยดื้อกับเขา ตลอดมาเธอยอมทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม แล้วอยู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาขอหย่า มิหนำซ้ำยังบอกให้สวมถุงยาง ทั้งที่เอากันแบบเนื้อแนบเนื้อมาตลอดสามปีตั้งแต่ที่แต่งงานวันแรก แล้วนี่อะไร มาบอกให้เขาป้องกันงั้นเหรอ ป้องกันบ้าบออะไร เกินไปแล้วนะของขวัญ!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม