EP : 12

2638 คำ

“ยืนนานเมื่อยรึเปล่า” “นิดหน่อยค่ะ ขออนุญาตเอาไปทำที่โซฟาได้ไหมคะ” “ถ้าไม่เข้าใจก็เดินกลับไปกลับมาเพื่อถามน่ะเหรอ?” “ก็คงแบบนั้นล่ะค่ะท่านประธานในเมื่อในห้องนี้มันมีที่นั่งแค่ตรงโซฟา” “มีสิ” “ไม่ทราบว่าอยู่ตรงไหนคะ จะขออนุญาตเอามานั่ง” “ตรงนี้ไง...ตักพี่นี่” “...” ฉันยืนมองเขานิ่งและฉันแน่ใจว่าสายตาของฉันตอนนี้ไม่ได้มีอาการของความดีใจหรือเขินอะไรเลยสักแน่นอนล้านเปอร์เซ็น “ว่าไง นั่งไหมครับ” เขาเป็นอะไร? “ตลกเหรอคะ?” ฉันถามออกไปนิ่งๆ พอถามจบคนที่ใช้น้ำเสียงราบเรียบทั้งที่คำพูดโคตรจะไม่เรียบก็ยิ้มมุมปากออกมา “เราคิดว่าไงล่ะ” “...ไร้สาระที่สุด” ฉันนิ่งไปเพราะกำลังมองหน้าเขาด้วยความโกรธจากนั้นก็พูดออกมา เสียงฉันไม่ได้ดังมากเพราะเป็นการกัดฟันพูดพร้อมกับการข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เห็นฉันเป็นอะไร คิดอยากจะพูดอะไรยังไงตอนไหนก็ได้งั้นเหรอ? ฉันพูดจบก็มองหน้าเขาด้วยสายตาที่แสดงออกชัดเจนว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม